11 (ноябрь), 2018

Чал тарихның тиңсез бүләге син...

Син миңа, мин сиңа килдек. Йөрәкләр якынайгач, борылдык та кире киттекме? Барысы да тыныч, артык тыныч иде. Безгә бернинди каршылык – җил-давыл, яңгыр-буран очрамады. Бәлки, ул чакта шулай артык җиңел булганга җиңелгәнбездер дә...

Офыкларга кереп югала Каеннарның бердәм гаскәре...

Хәбир оста прозаик, танылган драматург буларак та татар әдәбиятында үзен таныта алды.

Мин иртән торгач, әнидән бу җырчының кем икәнен сорап белдем. Ул, күптән түгел Казанга, заманының мәшһүр җырчысы Сөләйман абый Йосыпов белән җырчы булырга киткән Володька дәдәй –Владимир Майоров булып чыкты (псевдонимы – Вәли Майоров).

Аның әнисе үлгәч, минем әни белән Әминәнең әтисе өйләнештеләр. Шуннан соң безнең дуслык бетте...

Аларның икесен дә Ходай Тәгалә иң мөһим елларда татарның күзен ачар өчен дөньяга китергән кебек.

Буровойда гадәти булмаган тынлык. Көнне төнгә ялгап, дөбердәп эшләгән кырык бер метрлы манара-вышка тынып калган.

Гөлгенә алар сүзенә хурланып, бидон капкачын шартлатып ябып, кайтып китмәкче дә булган иде, Ходайдан сабырлык сорап, тешен кысып кына түзеп калды.

Бәхетсез, дип кем әйталыр безне – Язмыш үзе бирде тезгенне. Без табалдык чиксез мәңгелектән Үзебезгә тигән мизгелне...

Ильяс бераздан хатынын Бохарадан чакырып кайтарды. Икеләнсә дә, Хәят Мәскәүгә күчәргә ризалашты тагын, бәгырь. Кайтмаса, бу аларның инде тәмам аерылышуы булыр иде.

Зуррак проблемалар артыннан йөреп, әллә Сәетгали үзе дилбегәне бушаттымы? Дисциплина булмаса, коллективның таркалуын көт тә тор!

Сабый чагым – иң-иң садә чагым Юксындыра икән...

Ирем белән икәүләп үгетләп карыйбыз, тыңламый. Яратам, ди. Кайсы җирен ярата торгандыр.

− Гөлгенә, менә күрерсең, мин, һичшиксез, Сәетгали абый кебек мастер булачакмын! Бу әле беркемгә дә әйтелмәгән, егетнең күңел түрендә бөреләнеп, аны һәрдаим алгысытып торган хыялы!

Пәйгамбәргә иңгән Коръән-шәриф – Иманлының тугры, чын дусты!..

Егет бүген гомердә булмагандай чиксез шат. Җир-Анабыз, куенында миллион еллар саклаган бер серен ачты!

Син килдең дә күз ачкысыз Буран да тынды.

Татарстан радиосының яшьләр бүлеге мөдире Рәкыйп Гаффар бервакыт авылга дуңгыз караучы апалардан әңгәмә алырга барган.

Күмәкләшеп, ак бәхетләр телик, Чын күңелдән Бөек Анага!

– Соң шул бит инде «Мөртәт»нең авторы!

– Өйдә безнең хатыннар да бар! – ди Мирзаевич, җикеренеп. – Һәм... тоже таушалганнар, – дип өстәп куя Камил Кәримов.

…Инде килә Җәннәтләрнең Багларында, Кунак булып, Күк назына тиенәсе!..

Күзләреңнең гамьсез чагына Бармыни соң җирдә тиң алмаш?!

Никадәрле елга коя диңгезгә!

Шуннан да зур бәхет буламы соң?! Беләм, беләм кадрен! Уртак борчу, уртак шатлык белән Яна минем бәгърем.

Ә ул, исәр, машинадан түгел, Атом бомбасыннан курка иде.

Җай гына барганда тормышлар, Йөрәккә ут капты.

Шомырт, сирень арасында Йорт тора – бүрәнәдән.

Саумысыз, арышларым; Бөтенләйгә булсын иде Бу кайтып барышларым!

Күпме сүзләр киткән хәтеремнән, Ә син һаман, һаман исемдә.

Тагын көз килә, чумып алтынга, Бар да үзенчә ямьгә төренгән.