Проза
-
12 декабря 2024 - 09:00
Без андый малай түгел (повестьның дәвамы)
Чынлап та, рульдә әтисе иде. Янында Сәрия апа да утырган икән, Илшат абый безне берәм-берәм эләктереп кабинага сонгач кына, Самат белән икебезнең маңгайга Сәрия апаның юан бармагы эләккәч кенә күрдек аны... – Кеше куркытып, кая югалдыгыз сез, җен балалары? -
11 декабря 2024 - 15:00
Кышкы яшен (дәвамы)
Зиннурның да бар үзенең хыяллары. Ә хатыныма, әниемә, балаларыма, оныкларыма дигән хыяллары бармы? Аңарда җылы бармы? Ул коточкыч бер хакыйкатькә якынлашканын тойды. Ул хакыйкатьтән куркуы сәбәпле аны үз-үзенә икърар итүдән тыелды. Тик аңардан качуны күпме сузарга була? -
11 декабря 2024 - 09:00
Озын-озак язмышлар (повестьның дәвамы)
Әткәй миңа карата булган бу фикерен гомер буе саклагандыр дип ышанасы килә. Гаиләдә төрле хәлләр булса да, Илгиз дә бу хакта бер тапкыр да онытмагандыр дип уйлыйм. 50 елга якын бергә яшәдек бит. Ярты гасыр, бер гомер шуңа шаһит… -
10 декабря 2024 - 13:00
Көндәш (хикәя)
Сиринә тәрәзә аша үрелеп кенә, иренең машинасы торган урынга күз салды. «Кара, һаман кузгалып китмәгән. Кызык, кемне көтә икән?» Шулчак Сиринә, авызын май кояшыдай ерып, кулына подностырмы-тәлинкәдерме тотып, каршы яктагы йортның уртадагы подъездыннан чыгып килүче Нәзирәне күреп алды һәм баскан урынында тораташ булып катып калды. Тукта, ни бу? -
10 декабря 2024 - 09:00
ӘЛЛҮКИ (романның дәвамы)
Күптән түгел КГБдан ФСБга әйләнгән оешма хәзер хакыйкатьне ачарга үзе үк ярдәм итәм дип тора, журналистларны яшерен архивларына кертә. Шулай булмый хәле юк, чөнки хәзер Россиянен Алтын Урда варисы икәнлеге хакында ачыктан-ачык иң дәү җитәкчеләр әйтә! -
9 декабря 2024 - 15:00
Кышкы яшен (дәвамы)
Зиннурның йөзе җитдиләнде: – Нинди борчулы нәрсә ул? – Арслан бик каты авырый икән. Мин Казанда очраклы гына белдем. – Авырса, миңа әйтер иде бит... – Бөтен хикмәт тә шунда... Беркемгә дә, хәтта балаларына да әйтмәгәннәр. – Ул миңа сәламәтлегемнән зарланмыйм, диде. – Соң син, Зиннур, аны беләсең бит. Авызы тулы кан булса да, кеше алдында төкерми ул. -
9 декабря 2024 - 09:00
Озын-озак язмышлар (повестьның дәвамы)
Мостай әйткән: «Берәүләр күмелә кабергә, Берәүләр күмелә хәтергә». -
8 декабря 2024 - 09:00
Кышкы яшен (дәвамы)
– Мин сезнең эшне бик тынычтыр, дип уйлый идем. – Тере җан белән эш иткәндә, беркайчан да тыныч булырга ярамый. Тере җан ул – тетрәп торган илаһи әйбер. Тыныч кына, акрын гына маташсаң, ул «келт» итеп өзелергә генә тора. Ә бер өзелсә, ялгап булмый аны... -
7 декабря 2024 - 17:00
Каенкаем – дускаем
Шифаханә. Тәрәзәләре төньякка, каен урманына карап торган бүлмәләрнең берсе – җиденчесендә авырып ятам. -
7 декабря 2024 - 09:00
Кышкы яшен (дәвамы)
– И, Фатыйма апа, җаным, мине бит син генә кеше иттең! Бәхетемә ярый сыйныф җитәкчебез син идең. Мин бит бик юбалгы идем. Минем умырткам юк иде, әле монда, әле тегендә, кулга ни эләксә, шуны эшләп йөрдем. Мин бит минут та тик тормадым. Син ничә мәртәбәләр безнең өйгә килдең, әйбәтләп тә, ачуланып та эзгә керттең. -
6 декабря 2024 - 15:00
Кышкы яшен (дәвамы)
Зиннур гел әнисен күзәтте. Ул яшәреп киткәндәй булды, битләренә алсулык йөгерде, йөзеннән елмаю китмәде, Зиннурны өзлексез җылы карашы белән иркәләде. «Их, без таш бәгырьләр, әнкәйне сагынудан саргайтканбыз, авылга алып кайтып килмичә тилмерткәнбез икән», – дип кайтты самолётта очканда. -
6 декабря 2024 - 09:00
ӘЛЛҮКИ (романның дәвамы)
Исенә төшерде ул инде күптән башына бер кереп чыккан шикле уйларны. Уйлар бер-берсен этә-төртә башлады, бер-берсен кысрыкларга кереште һәм ахыр чиктә башына яңа хәерсез фикер килде: ире Чураканнан бала таба алмаячак ул! Күп вакыт та кирәк булмады, әлеге уй хатынның психикасын тора-бара үзенә буйсындырды... -
5 декабря 2024 - 15:00
Кышкы яшен
Каен, миләш, карама кызлары йөгерә, көз йөгерә, алардан да җитезрәк яз булып, күңелләр Питерга йөгерә... Чү! Каршыда кызыл аждаһадай кызыл фура калыкты һәм дөнья юкка чыкты... Больницада Зиннурны дүрт көн буе комадан чыгара алмадылар. -
5 декабря 2024 - 13:00
Җәннәт юлы (хикәя)
Эх, йорткаем! Башлар исән булып, кайта аламмы тагын сиңа... Көзге туңда йөгереп чыккан җиде яшьле ялан аяклы малай, машина артыннан елый-елый ”әткәй.. әткәй...” дип бераз ияреп барды да, караңгыда күздән югалды... -
5 декабря 2024 - 09:00
Озын-озак язмышлар (повестьның дәвамы)
Шунда кымыз ясый торган җиргә бер яшь егет килеп кергән дә: «Саумысыз, Мостай агай!» – дип, әткәй белән ике куллап күрешкән. Шуннан соң бу Сания апа аптырап карап торган да әткәйгә ташланган: – Нигә телең юкмыни соң синең? Нигә башта ук үзең әйтмәдең шуны? Авыз ерып, тик торасың. Телдән язган икән берәү. Үзе язучы ишшу! Шушы хәлдән соң Сания апа белән әткәйнең дуслыгы күрешкән саен ныгый гына барган.