Соңгы чыккан сан
Проза
-
БАТЫР ШАЙТАН (хикәя)
Нәкъ шул мизгелдә, менә инде ярты гасырдан артык вакыт үтеп тә, мин әле һаман аңлап җиткерә алмаган гаҗәеп бер хәл булды. Шайтан тыныч кына яткан җиреннән җәһәт сикереп торды да, чатыр чабып, теге җанварга таба ташланды. Башын бераз аска ия төшеп, әле яңа гына борнап килгән яшь мөгезләрен тырпайтып, арт аякларын ныгытып җиргә терәгән хәлдә киерелеп, тегенең алдына килеп тә басты.
-
Аяк ялы (хикәя)
Аның каршысында киң җилкәле, ияк-яңакларын кызгылт сары төк баскан, чәчен кыска гына калдырып кистергән, үзеннән шактый яшь ир басып тора иде. – Кагыласы булма, күзеңне сытып чыгарам, – дип әйтеп тә бетерә алмады Галия, теге ир аламасы беләгеннән эләктереп тә алды. – Кычкырма. Мин сине ай буе күзәтеп йөрим инде. Җае гына чыкмады. А-ха-ха!!! Ә син шә-ә-п! Ир бер кулын Галиянең биленә куйды, икенче кулында пәкегә охшаш нәрсә ялтырап китте...
-
ПАРТИЗАН ЗӘКИ НУРИ (ДӘВАМЫ)
Кулга алынган барча кешене ике кат чәнечкеле тимерчыбык белән уратып алынган мәйданга куып китерделәр. Каралты-кура юк, баш өстендә бары зәңгәр күк һәм йолдызлар гына. Ачык һавада, үләне тапталып беткән туфракны түшәк итеп, төн чыга алар хәзер. Ашыйм дисәң – ризык, эчим дисәң, су юк.
-
АЛИШ (романның дәвамы)
– Мин язучы Абдулла Алиш булам, – диде ул кызга. – Ә мин медицина училищесының соңгы курс укучысы Оркыя Латыповна Тюльпанова булам. – Матур фамилия, – диде Алиш. – Чәчәк исеме икән. Лалә чәчәге. – Миңа тюльпан ошыйрак. – Шулайдыр, әлбәттә. Һәркемгә үз күлмәге якынрак була бит. Аннары Алиш кызны өенә озатып куярга рөхсәт сорады.
-
Котылу (хикәя)
Әй, онык, онык! Уйларда гына яндырасың ла! Үз тиңең беткәнмени соң, йә?! Изулдә... Өйдә элеккеге тынычлыктан җилләр исте: сары чәч үз тәртибен урнаштырды. Мәрфуга намаз укыганда, дивар селкетерлек итеп музыка акырту, телевизор кабызу, лар-лар телефоннан сөйләшү – никадәр генә кисәтсәң дә, колакка эленмәде. Бервакыт Изольда аның намазлыгы өстендә аяк тырнагын кисә иде...
Соңгы язмалар
-
ТӨРКИЯГӘ КАЗАН КҮЧТӘНӘЧЕ
Анкараның абруйлы «Һәҗә» нәшриятында «Хәзерге көн татар хикәяләре» исемле китап басылып чыгу, Төркиядә яшәгән татарлар һәм татар теленә, мәдәниятенә гашыйк төрекләр өчен гаять матур бер бүләк, тәмле күчтәнәч булып иреште.
-
Калдырып китсәк...
Чит илләрне гизү – хыял, кабатланыйм, булмаса. Күңелем очарга әзер, мөмкинлек кул болгаса. Әмма мин яшәп калалмам туган җиремнән читтә.
-
БАТЫР ШАЙТАН (хикәя)
Нәкъ шул мизгелдә, менә инде ярты гасырдан артык вакыт үтеп тә, мин әле һаман аңлап җиткерә алмаган гаҗәеп бер хәл булды. Шайтан тыныч кына яткан җиреннән җәһәт сикереп торды да, чатыр чабып, теге җанварга таба ташланды. Башын бераз аска ия төшеп, әле яңа гына борнап килгән яшь мөгезләрен тырпайтып, арт аякларын ныгытып җиргә терәгән хәлдә киерелеп, тегенең алдына килеп тә басты.
-
Барда тәрәзәләре
Истән чыкмый, сагындыра Барда тәрәзәләре. «Кайтыр» дип карап тора күк Шуннан әнкәй күзләре.
-
Аяк ялы (хикәя)
Аның каршысында киң җилкәле, ияк-яңакларын кызгылт сары төк баскан, чәчен кыска гына калдырып кистергән, үзеннән шактый яшь ир басып тора иде. – Кагыласы булма, күзеңне сытып чыгарам, – дип әйтеп тә бетерә алмады Галия, теге ир аламасы беләгеннән эләктереп тә алды. – Кычкырма. Мин сине ай буе күзәтеп йөрим инде. Җае гына чыкмады. А-ха-ха!!! Ә син шә-ә-п! Ир бер кулын Галиянең биленә куйды, икенче кулында пәкегә охшаш нәрсә ялтырап китте...
-
«Оясында ни күрсә...» әдәби бәйгесе җиңүчеләрен бүләкләү тантанасыннан фоторепортаж
-
«Яңа исем. Хәтер» кичәсеннән фоторепортаж
-
«Рухият» китапларын укыйм» бәйгесенә йомгак кичәсеннән фоторепортаж
-
«Яңа исем» иҗат лабораториясе кысаларында Балык Бистәсенә сәяхәт
-
Уфа шәһәрендә халыкара «Китап-бәйрәм» ярминкәсе дәвам итә
-
Шагыйрь Муса Җәлилнең оныгы Камил - «Казан утлары»нда
-
"Татар китабы йорты"нда "Казан утлары" журналының 100 еллыгына багышланган күргәзмә ачылды.
-
Александр Ивановның картиналары
-
Арча районында Татарстанның халык язучысы Гариф Ахуновны искә алдылар
-
Ульяновск өлкәсе татар теле һәм әдәбияты укытучыларының август киңәшмәсендә
-
«Яңа исем. Хәтер» әдәби-музыкаль тамаша
