– Әнием, – диде кыз, – рөхсәт ит сиңа үз бөеремне бирергә.
Рәйхания баскан урынында чайкалып куйды:
– Ни сөйләгәнеңне беләсеңме, балакаем? – диде ул, күзләрен зур ачып.
– Беләм... Мин барып белештем. Мөмкин, диделәр. Безнең кан төркеме дә, башкалары да туры килә...
