Укучыларыбыз иҗаты рубрикасы буенча яңалыклар
-
10 декабрь 2022 - 13:00Макталуларсыз ничек яшәр? (хикәя)Без кайчандыр аның белән бик тә якын дуслар идек. Ул шактый уңышлы карьера ясый башлады. Аның өчен иң мөһиме – байлык, дәрәҗә. Шулай уңышлы гына үсеп килгәндә, ул, никтер, югары хуҗаларына ошап бетмәде һәм урамда калды...
-
24 октябрь 2022 - 14:00Кайда төшимБелсәм дә мин баш имәгән – киселгәнне, Гел сыгылып, билем бөгеп торалмадым.
-
2 май 2022 - 16:00Гайбәт түгел, гыйбрәт (хикәя)Сабые изрәп йоклый, өшемәгәнме дип, иелеп, кулларын тотып карый Ләйсән. Беренче бала булгач, бик тәҗрибәсе дә юк, күп вакыт, әнием янымда булса, өйрәтер иде дип, уфтанып та куя...
-
13 март 2022 - 17:00Ни чәчсәң... (хикәя)"Безнекеләрне авылдан сөргәч, әткәйне хәтерлим әле, өй артына чыгып, үзе утырткан шомыртка сөялеп елады. Аның холкын беләсең, коры иде..."
-
17 февраль 2022 - 14:00Соң инде...Сөю бакчасына былбыл соңлап килде – былбыл – гөлсез, чәчкә – җырсыз... аһ! Соң инде...
-
16 февраль 2022 - 15:00Соңгы балкыш (хикәя)Менә өч көн, өч төн инде Йолдыз каенга бәйләнгән килеш тора. Агач тирәли саргаеп-кибеп барган үләннәр дә калмады. Хайванкайның үтереп ашыйсы, эчәсе килә...
-
3 февраль 2022 - 13:00Фәрештәгә тиңлим сине (повесть)- Тәгаен әйтә алам – аягыгызны кисәргә туры киләчәк, башкача юл юк. Миннегөлнең шушы минут эчендә нинди хисләр кичерергә өлгергәнен сүз белән генә әйтеп-аңлатып булса икән...
-
3 ноябрь 2021 - 13:00Әлфинә (повесть)Әлфинә кабинадагы шәфкать туташына: "Суым китте, табам," - дип кычкырганын сизми дә калды. - Юл кырыена чыгып тукта, - диде шәфкать туташы янындагы машина йөртүчегә...
-
23 октябрь 2021 - 14:00Һава торышы (хикәя)Телефон экранында «Абыем» дигән язу күренде. Абыйсы шалтырата! Әллә ул да Диләне сагынды микән?
-
2 октябрь 2021 - 09:00Мин аны юксынамДимәк, рәссам безнең гореф гадәтләребезне, динебезне хөрмәт иткән, аларга иҗаты белән дә игътибар биргән, ошбу күренешләрне күңеле аша үткәргән. Һәр милләткә тигез караган.
-
11 август 2021 - 15:00Чын кеше (хикәя)Мин шактый юан каен агачларын «Дружба» пычкысы белән кисеп аударам. Ә ул аларны ботакларыннан арындыра. Шулай бик бирелеп эшләгәндә, бер мәлне, ул миңа кинәт кенә ачуланып кычкыра: «Син нәрсә, егылган агачларны төпләреннән өзеп бетермисең. Алар бит җаннары чыга алмыйча интегеп ята». Мин шундук ул әйткәнчә эшли башладым. Һәм бер үк вакытта аның сүзләре мине сискәндереп җибәрде, аптырашта калдырды...