Көтүдә (хикәя)

Авылда чиратлап сыер көтү дигән нәрсә тормышка керде. Чөнки хәзер

беркемнең дә профессиональ көтүче буласы килми. Ул һөнәр дип аталудан

туктады дисәң дә ялгыш булмас. Шәһәрдән ялга кайтуымның бер көнендә

мин дә көтүгә чыгасы иттем. Чөнки эш-мәшәкать белән мавыгып, табигать

кочагына чыгарга форсат-җай табып булмый иде.

Монда вакыт күп, хозурлык. Дөрес, кайберәүләр көтүдә вакытның әкрен

үтүенә зарлана. Ә мин – юк. Миңа ошый. Мин җирдәге бөҗәкләрне, үләннәрне

кызыксынып күзәтәм. Аяк астында очраган җир җиләкләрен өзеп кабам. Без

бала чакта маллар күп иде. Шуңа күрә бу җирләрдә җир җиләге үсә алмады.

Ул вакытта болынлыклар кистерелгән газонны хәтерләтә, алар өстеннән йөрү

бик җиңел иде. Ә хәзер кайбер урыннарда үлән биеклеге тезгә җитә. Минем

көтү дә зур түгел – егерме баш тирәсе генә. Сыерлар әкрен генә Тол буена

таба бара. Мин артларыннан атлыйм. Алар кырын карап кына мине күзәтә:

мин берәр нәрсә белән мавыгып, малкайларга игътибарны киметсәм, читкәрәк

китүдән дә баш тартмыйлар. Менә шундый бер күңеллелек белән елга буена

якынлашам. Һәм шунда үземне сискәндергән бер күренешкә тап булам: Тол

буенда өлкән яшьтәге ике исерек хатын йоклап ята. Яннарында шешәләре дә

күренә. Боларның инде үзләренә күрә табигатькә ял итәргә чыгулары.

Күңелемдәге шатлык, күтәренкелек каядыр югалды. Алар урынына бу

хатыннарга карата нәфрәт һәм бер үк вакытта үзләрен кызгану хисләре дә туды.

Мин әкрен генә көтүне икенче якка бора башладым. Әмма бу күренештән

тиз генә арынып булмады. Әле хәзер дә Тол буе турында уйлый башлыйм да,

шул хәл искә төшеп сискәнеп китәм.

Хәлил Шәриф

"КУ" 10, 2016

Фото: pixabay