ҖИДЕ КАТ ҮЛЧИК

Татар орфографиясен камилләштерү турында сүз башлануын һәм бу кмда ниндидер практик эшкә дә керешүне бик хуплап каршыладык Әмма әлеге зур эшнең ашык-пошык, ябык ишекләр артындарак эшләнүе теге еллардагы хаталарны (бүтәнчәрәк формада булса да) кабатлауга китермәсен иде Әйтик. К һәм F хәрефләре турында Һичнинди бәхәс булырга мөмкин булма ан кебек. «уау» авазын белдерү өчен тагын бер хәреф (яки билге) өстәргә тырышу урынлы булыр микән’ Беренчедән, бу авазны латинча w • яисә «чувашча» у белән күрсәтү укуда-язуда яна кыенлыклар тудырачак, минемчә Икенчедән. У хәрефе «уау» авазын тулысымча иңләми дә әле. Мәсәлән, вәгъдә сүзен үәгьдә дип язу дөрес булмаячак, аны үәгдә дип язарга туры киләчәк Димәк, «уау» ава тын белдерү өчен алфавитка тагын бер хәреф ү өстәргә туры килә Татар телендә В (уау) белән башлана торган тамыр сүзләр егерме-утыздан арт мын. Аларның да күбесе гарәп-фарсыдан алынма Минемчә бу авазны белдерү өчен яка хәреф уйлап чыгармыйча, мәсьәләне орфографик юл белән хәл игәргә мөмкин. Сүз башында (бик сирәк очравын да истә тотып) «в» дип язуны сакларга кирәк •вакыт, вәгъдә. Вафин»: сүз уртасында исә тел кануннарына нигезләнеп у һәм ү хәрефләрен куллану отышлы булыр; «тауыш. рәүеш» кебегрәк Болан иткәндә, без хәзергә хәтле бер үк форманы ике төрле язып йөрүдән дә котылачакбыз. Мәсәлән килүе каравы (карауы булырга тиеш') Кыскасы, халыкның «җиде кат үлчә, бер кат кис» дигән сүзен әлифбаны камит ләштергәндә дә онытмаска иде. Тагын берничә буынны наданга чьи армыйк'