Логотип Казан Утлары
Хикәя

МИН ДӘҮ, СИН КЕЧКЕНӘ


Сез Рәшитне белми торгансыздыр әле!.. Ул хәзер бнк дәү малай бит инде. Быел ул мәктәпкә дә йөри башлады.
Рәшитнең Марс исемле энесе дә бар. Ә ул әле бнк кечкенә. Урамга уйнарга да берүзе генә чыкмый, һәрвакыт әнисенә ияреп чыга. Стакандагы чәйне дә үзе гогып эчә алмый Өстәл янына чәй эчәргә утыргач, әтисе икс улына да алмалар суза. Рәшит һәрвакыт зуррак "алманы эләктерергә тырыша.
— Мин дәү, ул кечкенә’-ди Рәшит.
Әтисе Марска алманың зурысын бирә:
«.tin-.» Т ^кенә' >’л тизРәк үссен. Кечкенәләргә һәрвакыт юл куярга КИрӘК, Д11 ул.
Рәшит авызын турсайта. Алманы тартып алмакчы була. Ләкин әтисе аны туктала:
— Дәү кешеләр кечкенәләргә тимиләр,—ди үл. Шуннан соң Рәшит
үпкәли, елый... •
Рәшитләрнең өйләрендә уенчыклар да бик күп. Марс һәм Рәшит шулар белән кызыклы итеп уйныйлар. Ләкин күп вакыт уенчыкларның барысын да Рәшит үзенә алып бетерә дә:
— Мин дәү, син кечкенә! — ди.
Марска берни дә калдырмый. Марс әгәр берәр уенчыкны алырга теләсә, аны кыйный. Әнисе моның өчен Рәшитне ачулана
— Нигә кечкенәләргә тиясең? Акыллы малайлар нәниләргә тимиләр,— ди ул.
Менә беркөнне Рәшитне әнисе укырга илтте. Уенчыклар барысы да Марсның берүзенә генә калды. Әтисе инде чәй янында бирә торган алмаларның икесен дә Марска бирер!
Рәшитне әнисе I нче «А» классына кертте дә үзе кайтып китте. Бу класска бик күп малайлар, бик күп кызлар кыелганнар иде. Рәшит биредәге балалар белән дә бик тиз үзләшеп китте һә.м шаярырга да тотынды.
— Кайсыбыз дәүрәк’ —дип үлчәшкән булып, бер кызның чәченә бәйләгән кызыл бантын тартып алды. Аны бөтерде-бөтерде дә идәнгә ташлады. Нәкъ шул чак класска бер апа килеп керде. Балалар, ни өчендер, барысы да аның белән исәнләштеләр. Ул апа идәндә аунаган бантикны теге сары чәчле кыз<а алып бирде. Үзе Рәшит янына үзе кереп утырды.
Теге апа тавышланмаска кушты һәм:
— Мин сезнең укытучы ашныз Минем исемем — Әминә,—диде.
Менә укытучы апа бар балаларга да такта янына чиный басарга кушты Балаларның буйларына карап сафка тезле Рәшит буйга озын булганга күрә, сафта ип беренче кеше булып б.кып тора иде. Үкытучы апа ана ип арттагы партага утырырга кушты:
— Снн дәү син арткы партадан да «урерсен Ә менә кет
алда булу яхшы була,-дин. бая бантик эчен елаган кызны иң алдагы партага утыртты. Рәшит тагын:
_ Мин дау син кечкенә!-- димжie« үш i и
м.,к, , боларпык УР ........ .. .. ..... ...... Ч,к™“ |,зм
ш’” арткы партага барий утырды. Ьу анин М1»н».ф к)ш)ын типлар, га кирәклекне аңлавы иде.
килде дә:
— Акыллым, син ни исемле? — дип сорады.
«Мина бик нык эләктерә ахрысы бу. Инде дә котылсам, бер дә шаярмас идем»,—дип уйлады Рәшит. Үзе кып-кызыл булды. Җайсызланып һәм әкрен генә;
— Рәшит,— диде.
— Рәшит, син дәү бит инде,—дяде апа.—Мәктәпкә ужыргв килик. Иптәшләреңне алай җәберләргә ярамый,—диде.
Менә звонок булды. Теге апа балаларның барысына да парталарга кереп утырырга кушты. Рәшит баягы сүзләрне оныткан да иде инде. Алдагы партага кереп утырган бер кызны ул аннан куып чыгарды да