ХАТ ТАШУЧЫ

1
Авыр еллар. Авыл бушап калган. Тынып калган гармун
моңнары.
Авыл буйлап хат ташучы килә, Сумка тулы кайгы
нибары.
Күпме ана тагы һуштан язар, Уку белән «улде» хәбәрен.
Күпме сабый тагы ятим калыр, Яшь коелыр елга
кадәрле.
Күн сумкада шундый хатлар да бар, «Мин исәнмен»
дигән хат алар. Язылганнар ләкин яу кырыннан.
Язылганнар соңгы кат алар...
Кемнәр генә йвгереп чыкмас дисең, Хат ташучы картның
юлына.
Гүя арысландай егетләрнең Язмышлары аның кулында.
Авыл буйлап хат ташучы нилә, Тешен кыскан, сабыр, аз
сүзле. Күпме кешеләрнең кайгы йеген Ул күтәреп алган
бер үзе.
2
Еллар аша ул күтәреп чыкты Күпме кешеләрнең
газабын.
Э бер кенне сумкасына салып, Алып кайтты бәен яз
аен. һәр йорт саен ишек, тәрэз шакып, Кешеләргә аны
таратты.
Сугыш беткән' — шушы олы хәбәр Күңелләргә якты нур атты Ләкин хат
ташучы күралмады Иртәгесен җиңү иененең Карт йерәген тотыл кинәт кенә Ауган
имән сыман бегелде. ...Аның исемен ташка язар ечен, Юн. сайламас идем алтын
мин Аңа һәйкәл итеп куяр идем Өч почмаклы солдат хатын мин.
Күпме мин белгәннәр җирдән киткән, Яшәр кебек идек гел бергә. Очрашканда
елгергәнбез бары Бер-беребезгә сәлам бирергә. Кунак итеп бик еш чакырдыгыз,
Әллә нигә вакыт тапмадым.
Сизми калдым
кавышыр капкаларны Ваныт мәңгелеккә япканын. Күчтәнәчләр салдым
сирәк кенә, Әллә нигә хатлар язмадым. Эх, яшәүне кабат башлап булса. Күрә
белер идек азагын. Үткәннәрнең кадере арта бара. Ераклашкан саен аралар. Юл
кыскарган саен юлдаш кими. Югалтулар ести яралар. Сары томан булып сагыш
килә, Әрнү алып килә күңелгә, һәм ейрәтә туган-үскән җирнең.
Кешеләрнең кадерен белергә.
ЧИЯ БАКЧАСЫНДА
Кызарып пешкән чияне Өзәргә кыймый торам. Кызлар ирене кебек ул. Учыма
җыймый торам Нигә соң кыймый торам’
Бакчачы кыз миңа карый:
— Авыз итмисең нишләп?
— Кайсын? — дигәч кызара ул, Алсу иренен тешләп.
Оялулары — и шәп?
Яшел чия пешәр иде.
Кагылса кыз битенә
Баш очымда бер кош сайрый^ Үп. әйтмәм, ди. бер номга Накат җилпеп үтоио.