ШИГЫРЬЛӘР

Н. МОНАСИПОВ

АШКЫНУ

Көчле сугыш булды шәһәр өчен,

Һич туктаусыз туплар шартлады;

Изге сәгать! Шәһәр безнең кулда!

Авыр туплар шартлый еракта,

Һәрберебез, биреп барлык көчен,

Ватан өчен алга атладык.

Шәһәр халкы, чыгып безнең юлга,

Котлый безне чын-чын йөрәктән.

Һәм омтылдык биек башкаларга

Кичле кургаш уты яудырып;

Менә, менә, басым... Дошман кача

Үтек солдатларын калдырып.

Ялкыннары белән төнне ярып.

Сугыш үтеп китә еракка,

Туган авылларга, шәһәрләргә,

Алга, халык интеккән якка!

Хәрәкәттәге Ариля.

1944

ГИЗ ЭЛЬ-ГАБИД ☆

МИН ЕРАКТАН КИЛДЕМ

Иркәм, үтәп синең кушканны,

Тар-мар итеп явыз дошманны,

Мин ерактан килдем, ерактан,

Каш җыерган кырыс Төньяктан.