29 октябрь 2024 яңалыклары
-
29 октября 2024 - 17:00
Артист язмалары (Мәскәү күмәче)
Хәмбәл абый мине сүгә дә сүгә, ахыр чиктә түзмәдем, елый башладым... -
29 октября 2024 - 16:00
Картаясым килми
Үземнән соң ышанычлы Буыннар калсын иде. Минем нигә яшәгәнне Алар аңласын иде. -
29 октября 2024 - 15:00
Озын-озак язмышлар (повестьның дәвамы)
Бу вакыйга турында хатирәсен үзенең көндәлекләрендә Мостай Кәрим болай дип тәмамлый: «Гәҗәеп нәрсәләр булып ята бу тилергән дөньяда. Кан түгәләр, якыннарын таптыйлар. Пастернак хөрмәтенә дип, Переделкино чиркәвендә дини мәрәсимнәр башкаралар, башка сыймаслык, шаккатыргыч туйлар уздыралар... Туй озак барган диделәр. Мин ахыргача калмадым. Туйда Рәшит Сүнәев, аның хатыны Гүзәл, Сәгъдиевның туганнары Ренат белән Руслан мине үзләренең игътибарында тоттылар». -
29 октября 2024 - 14:00
Без – Тукайлы!
Без бәхетле, Без шагыйрьле халык, Без – Тукайлы халык мәңгегә! -
29 октября 2024 - 13:00
Кем җырлады? (хикәя)
Егетнең колагына каяндыр җыр ишетелде. Татарча җыр!.. Егет, өне катып, тынып калды. Нәрсә ишетә ул, кемне ишетә? Я Хода, аның Таһирәсе җырлый түгелме соң? Шул ич, шул, Таһирә тавышы! Кайда ул?.. Егет, үзен белештермичә, яткан җиреннән кинәт бер омтылып куйды. Шунда ук аның күз аллары караңгыланып китте, башы хәлсезләнеп мендәр читенә авып төште... -
29 октября 2024 - 12:00
Халәт
Төпсез тирән, күгелҗем күк. Табигатьнең бу халәте, Минем шигьри күңелем күк. -
29 октября 2024 - 11:00
Тукай очырган карлыгачлар: Гыйффәт туташ
1914-1915 елларда шигырьләре Гыйффәт туташ исеме белән басылган һәм әдәби җәмәгатьчелекнең бик югары бәясен алган Заһидә Бурнашева язмышы үтә дә гыйбрәтле. -
29 октября 2024 - 10:00
Кара көз
Мин шулай һәр көздә үләм дә, Һәр көздә яңадан тереләм! -
29 октября 2024 - 09:00
Мәдинә тавы (дәвамы)
– Мәдинә тавында яшьләр вәгъдәләшсәләр, гомер буе бергә булалар, дигән идең бит. – Ул бит, кызым, халык уйлап чыгарган бер матур әкият кенә. Тормыш үзенчә бара. Менә бүген дә, хастаханәдән чыккач күрешербез, дип сөйләшкән идек тә, насыйп булмады, тагын китеп барган. – Син аны һаман яратасыңмы? – дип, Гөлшат Наилә апасының каршысына ук килеп утырды. – Әй, кызым, безнең яшьтә нинди ярату булсын? Ничә еллардан соң очрашкач, яшьлек искә төшеп китте. Тагын бер тапкыр күрешеп, сөйләшеп утырасы килгән иде, ләкин барып чыкмады.