№4(апрель),2016

Еллар үтеп, бара торгач картайсам да,  Бөкрем   чыгып бетсә дә, хәлдән тайсам да, —  Күңлем минем япь-яшь калыр, һич картаймас;  Җаным көчле булып калыр, хәлдән таймас.

Бу дөньяны сабый чактан ук Тукай шигырьләре аркылы күреп-белеп, ул язганча кабул итеп үскән бәхетле буын кешеләре без.

Талант ияләре арасында үзләренең олуг максатларын алдан ук билгеләп, туган халкына яшьли тугрылыклы хезмәт итүгә алынган затлар була.

Күкрәгемдә минем шигырь утым саумы?! Күтәрәм мин, карт булсам да, авыр тауны; Күңлемдә көн һаман аяз — һаман да яз, Шагыйрь күңлендә кыш булмый да кар яумый.

И туган тел, и матур тел, әткәм- әнкәмнең теле! Дөньяда күп нәрсә белдем син туган тел аркылы.