Тик син бары сына мине!

Яңгыр килә,

Машиналар өелеп килә бер үк

көйгә.

Бер үк яктан.

Бар да – сиңа.

Бик теләсәң, әйдә, сына.

Мине сына,

Бар дөньяны:

Хак Аллага табынамы?

Сына.

Чәнчүле-кысылган

Күзләреңнең

Карашына

Түзалмыйча,

Бер мизгелдә

Ул да сынар.

Шушы сыңар

Болыттан да яшен аңкый.

Машиналар – шәһри буран.

Көлемсерәп,

Әйдә, сына.

Мин яныңда карап торам.

Әйдә, сына бу шәһәрне,

Бу юлларны,

Бу халыкны,

Бу галәмне –

Бар дөньяны:

Ул чынлап «Сиңа» лаекмы?

Сына.

Кытыршы тавышың

Бар тарафка бердәй чәчеп,

Бу җир шары синле булу

Горурлыгыннан үлгәнче.

Төшеңә үк явар идем.

Карашың – бердәнбер киртә.

Тик син бары сына мине!

Кыргыйларча чәнче, үртә!

Әле иртә.

Бер бокалдан – бар дөньяны...

Әле иртә.

Син башканы эчәсең,

Ә

Канның исе дә исертә.

"КУ" 9, 2019

фото: pixabay