Очкын

Баш очыңда соңгы йолдыз сүнеп,

Ай тотылып, кояш югалганда,

Соңгы шәмең эреп, утсыз калып,

Караңгылык аша юл алганда –

Очкын янар җанда, бик тирәндә

Һәм яктыртыр бөтен жиһаныңны.

Ул – күрсәтер сиңа маяк кебек,

Гомерләрең буе җыйганыңны.

Яшерергә хәтта теләсәң дә,

Аермачык булып җәйрәр бар да,

Син аңларсың нинди маллар төяп,

Киткәнеңне шунда, каршы ярга…

Фәрдилә Яр

"КУ" 04, 2022

Фото: pixabay