Хуш, калам!

Хуш, калам!

Бу таңда

мин ирек ягына юл алам.

Син үзең беләсең –

мин синдә

бер тонык тавыштай югалам.

Мин синдә

табылып талчыккан

бер бәллүр валчыктай

уалам.

Син үзең беләсең –

чарасыз,

күпме моң,

күпме яшь түгелгән.

Түзелгән.

Көчектәй суыктан өтелеп,

шау-шуың сүгелгән.

Хыяллар җирләнгән,

ышану күмелгән.

Мең кабат үленгән.

Сап-салкын күмердән

өметләр калдыгы эзләнгән,

тезләнгән

чит-ятлар алдына...

Ул теләп алдана!

Кабаттан алдана.

Син үзең беләсең –

ничек лә

зарыгып көтелә ал таңнар,

салына олтаннар

зур бушлык чокылган йөрәккә.

Мин монда өрәккә...

Мин монда «кирәк»кә

Киленгән.

Иң матур киемнән.

Иң якты өметтә (!).

Син мине чемет тә

чәрдәклә хыяллар пыяласын.

Кесәгә сыярлык күңелнең

бар җиһан сыярлык ярасын

кап-кара төннәрең яласын.

Суырып аласың

җелегем.

Мин әллә нишләдем...

Җебедем.

Шавыңа күмелә

йөрәгем тибеше.

Кирегә чигешем.

Хуш, калам!

Бу таңда

мин ирек ягына юл алам.

...Юк! Калам!

"КУ" 03, 2019

Фото: vk.com