Хәерхаһ бул...

Ак тау күкрәгенә башын куеп,
Авыл талган татлы йокыга.
Тирә-як тын. Бары инеш кенә
Бәке-күздән моңлы җыр суза...

Челтер-челтер... Саф көмештәй тавыш...
Шыгыр... Шыгыр – итек тавышым.
Айлы төндә айлы сукмак буйлап,
Су буена төшеп барышым.

Бит алмасын кыш салкыны үбә,
Керфекләрем буйый ап-акка!
Шаяртмачы әле, Суык бабай,
Хисләр кайнар – сыймый кочакка!

Су юлында ялгыз басып торам...
Йолдызларга багам. Галәмгә...
Бар җиһанны кочагыма алып,
Җылытасым килә бу мәлдә!..

Күкләр ярып, кычкырасым килә:
«Мин яратам сине, әй, Тормыш!»
Туар таңга кулларымны болгыйм,
Хәерхаһ бул миңа, и Язмыш!

"КУ" 7, 2019

Фото: pixabay