Яраттым! Яратам!

Елмаеп уяндым, син язган җылы хат

Җаныма елышкан сагышны тараткан.

Ачылган күңелдә тулышкан бөреләр,

Иреннәр пышылдый: «Яраттым! Яратам!»

Яшәрдем сизелеп, әйтерсең иңемдә

Җип-җиңел, мамыктай фәрештә канаты.

Йөрәкнең үз эше, буйсынмый акылга,

Кабатлый ашкынып: «Ярата! Яратты!»

Хат юлы – тиң икән киек каз юлына,

Күңелем күгендә сызылып эз калган.

Сүзләрең иң назлы, иң матур көй булып

Кылларын мең чиртеп җаныма уралган.

Йөрәккә туктаусыз тамчыдай сүз тама:

«Яратты! Ярата!», «Яраттым! Яратам!»

Елмаеп уяндым, син язган җылы хат

Җаныма елышкан сагышны тараткан...

ГӨЛАРА ШӘРИПОВА

"КУ" 01,2024

Фото: unsplash