Балачагым нигезе

Тукталды йөрәгем тибеше,
Сиздереп сулышым өзелә.
Тын гына үтәм мин капкадан
Иң газиз, кадерле нигезгә.
Үләннәр ямь-яшел. Уемда
Сап-сары йомарлам бәбкәләр.
Ян бакча буенда тезелеп
Сер сөйли җилләргә юкәләр.
Сак кына кагылдым хәтергә:
– Тузанлы балачак, исәнме!
Йомшарган-мүкләнгән өй-нигез –
Онытылмас гомерләр исәбе.
«Уфалла» арбасы иң түрдә,
Кем белә ул үткән юлларны?!
Җылысы йогылып калгандыр
Тамырлы, сузылган кулларның.
Йорт-курам, илаһи нигезем,
Көннәрем, елларым, үткәнем.
Бәхетне җитәкләп йөгереп,
Тылсымлы язмышлар көткәнем.
Туктала йөрәгем тибеше,
Кадерлим, иркәлим, өзеләм...
Сагынып, саргаеп бер кайтам
Иң иске, иң изге нигезгә.

"КУ" 4, 2020

Фото: pinterest.ru