Илең турында уйла тег белән яңалыклар
-
15 ноября 2024 - 13:00
Җиде нарат (хикәя)
Муса әтисен Совет Армиясе хезмәтеннән бүленеп, соңгы юлга озата. Шул ук елның көзендә әнисе Минсрурны да кайтып җирли ул. Көз көне сеңлесе Ләлә дә фаҗигале төстә вафат була. Озак та үтми Мәхмүтнең олы малае Харис та дөнья куя. Шулай итеп, җиде кешелек гаиләдән Мәхмүтнең төпчеге 20 яшьлек Муса әти-әнисен һәм бөтен туганнарын җирләп бетереп, бакча башындагы җиде нарат агачы янәшәсендә берүзе торып кала... -
10 ноября 2024 - 13:00
Ятимнәр илендә... (хикәя)
Зәйтүнә, 18 яшьтә кияүгә чыгып, өч ел ир белән яшәп калган хатын, яуда ятып калган ире хакына, сөеклесеннән «өзелеп төшкән» зәп-зәңгәр күзле кызчыгы хакына барысына да түзде. Ялгызлыкка өйрәнде инде ул, җан ярасы гына көннән-көн тирәнәйде... -
23 октября 2024 - 13:00
Язмышлар ярында (хикәя)
Әй, язмыш... Ир куенында кинәнеп яши дә алмый калды шул... Алыптай зур гәүдәле, зәңгәр күзле, бар кеше белән дә тыныч мөгамәләдә иде Мансуры. Елмаеп җибәрсә, күзләре дә кушылып көлә иде аның. Авыр сүз әйтмәде, какмады-сукмады. Алай да беренче күргәч, яратмаган иде аны Кәримә... -
17 октября 2024 - 13:00
Ана догасы (хикәя)
Җылы мич янындагы сәкедә сугыштан яраланып кайткан егет ята. Әни карчык ястү намазын укый. Укып тәмам итә дә сорый: – Габдрахманым, Гомәрем кайсы якта? – Әнә, көнбатышта, – ди егет. Ана улы күрсәткән якка борыла да озын-озак итеп дога кыла. – Әмирем кайда? – Япониядә ул, әни, көнчыгышта. Карчык инде шул якка карап укый. Төннәр буена шулай, таңнар беленгәнче... -
17 октября 2024 - 12:00
Кыр казлары хушлашмый китте
Алар кайтты, син генә юк, әти, Сабый йөрәк өзелеп көтте. -
10 июля 2024 - 09:00
Акчәчкә
«Яшәсә, бер ел яшәр» дигән сүзләре искә төшеп, чарасызлыктан күзләремне яшь томалый... Гариф та көннәренең санаулы икәнен аңлый иде... -
22 июня 2024 - 15:00
Булмасын сугыш!
Батырларга баш иябез аяз көннәр өчен! -
11 июня 2024 - 11:00
Гаҗизлек (хикәя)
Әнисе, кулыма алсаммы? Уянырмы? Уяныр шул, тимим. Йокласын сабый. Күрешергә насыйп итсә иде... Елама, кайтырмын. Куян күчтәнәче алып кайтырмын... Сез минем кайтканны көтегез, яме. – Минем балам... Бишектә йоклап калды, – дип кабатлады Агай... -
6 мая 2024 - 10:00
Җиңү яулаучыларга дан
Әбиемә калган аның солдат хатлары... -
30 марта 2024 - 13:00
Герман җирендә мәтрүшкәләр үсми (хикәя)
Мең бәла белән фронт сызыгын үттек. Хәвеф-хәтәрсез генә урман эчендә таң аттырдык. Беренче эш итеп, безгә ничек тә немецларның штабын табарга кирәк. Әйтүе генә ансат. Көпә-көндез кукраеп йөрергә без кияү егетләре түгел. Немецлар күреп алса, өч кешелек төркемне юк итү берни дә түгел... -
14 марта 2024 - 13:00
Шундый мизгел була... (хикәя)
«Әни, син мине югалткансыңдыр инде... Кыш иде әле. Алты кеше төнге разведкага киттек. Өчәр кешедән ике группага бүленеп, немецларның туплары, танклары кайда икәнен карап йөрдек. Көндез карга күмелеп яттык та, икенче төнне кайтырга чыктык. Нейтраль полосага җиткәндә таң атып килә иде инде. Берзаман ике ут эчендә калдык: немецлар да ата, үзебезнекеләр дә...» -
25 февраля 2024 - 09:00
Хәтер юлында чикләр юк (дәвамы)
Ике баласы белән урамга чыгып баскан хатын өстенә нинди генә гаепләр яумады. Кемдер ышанды, кемдер юк... Юкса күренеп тора, йөзе суырылган, күзләре генә утырып калган. Ике нәние ике яктан килеп ябышкан, алар да боек. – Мин әрәмтамак түгел, эшлим! Базарда үз точкам бар иде. Ике баланы ялгызым үстерәм. -
24 февраля 2024 - 09:00
Хәтер юлында чикләр юк (повесть)
Үлем исен сизенгәндәй куркынып, Рухия артка борылып карады. Аның каршына, өстенә ташланырга әзер булып, үткен тешләрен ыржайтып кап-кара эт йөгерә иде... -
19 февраля 2024 - 13:00
Көтеп алган бүләк (хикәя)
“Кызым, мин бүген үләм. Син кайтып китәргә ашыкма инде, янымда була күр”, – диде ул миңа. “Син нәрсә, әни, күзең ачылуга үлем турында сөйлисең. Тәрәзәгә кара, нинди матур, аяз, кояшлы иртә”, – дип әнигә шелтә белдердем... -
9 февраля 2024 - 13:00
Бер туйганчы ашар идем... (хикәя)
Хатлар эчендә ниләр язылганын почтальон белеп тора, шуңа күрә кемнәргәдер шатланып бара, ә икенчеләренә — аяклары атламас булган хәлдә... Өчпочмак итеп бөкләнгән кәгазьләрдә йә сагыну хатлары, йә «похоронка» була. Урам аша күршеләре Зәкиянең капкасыннан килеп чыккан хат ташучыны күреп калган Нуриянең йөрәге «жуу» итеп китте: «Зәйтүнә безгә таба килә түгелме соң? Әллә...»