Озын көй

«Чын безнеңчә, матур, милли көй», – дип,

«Әллүки»не сузган заманнан:

«Җыр тирәли җыел, татарым!» – дип,

Моң агыла нурлы Казаннан.

Бар дөньядан җыйнап татар җырын,

Ул үзендә әүвәл туплаган.

Сагыш барда күңел буш түгел лә –

Мөлдерәмә тулы тустаган.

Иделләргә чумып исән калган,

«Озын көй»ләр белән юл алган,

Язмышының очын чуалтырга

«Карурман»га кереп югалган.

Татарлардан хәбәр килеп тора –

Киерелгән Татар бугазы.

Кыр казлары кебек моңлы җырлар!

Кайтып җитә илгә бик азы.

Ерак кыйтгалардан милләттәшем

Каурый саен тезеп моң сала!

Йә «Җиһанша» кайта, йә «Фатыйма»,

«Аһ, Ырымбур кала, аһ, дала!»

Ачы язмыш, олы сагыш көйдә.

Тыя аламыни иреннәр?

«Озын көй»дән ятып еладым мин –

Аермагыз мине илемнән.

"КУ" 09, 2017

Фото: pixabay