Буран гына

 Оча. Зынҗырларын өзәр булып оча дөнья

Бәгыремә. Хәерлегә булсын.

Кан куесы, әйдә, ташып тулсын.

Ни кылсаң да, ни уйсаң да көн күзенә,

Тугъры дөнья. Тыныңдагы

Төтен тәме булып сеңә бара

Һәр сүзеңә, үз-үзеңә.

Оча шәһәр, оча йортлар, елмаюлар…

Күз иярмәс тизлек белән туза күңел.

Китүчеләр көлә-көлә күккә аша,

Килгәннәре елый-елый килә торыр.

Әнә, икәү, карап бураннарга,

Ут кабыза үзәгемдә. Оча дөнья.

Оча дөнья, оча канатланып,

Оча дөнья буран кочагына!

Шул икәүне иркәлисем килә,

Үзем булып, иркә сүзем белән.

Алар талчыкканнар юкса җирдә

Буран гына, буран гына гелән…

"КУ" 05, 2018

Фото: pixabay