Көй

Мин нибары бер көй генә −

җил көенә, уй көенә, юл көенә.

Сулар талгын гына ярга сеңә,

карурманда киек кайта үз өненә.

Болыт микән, кәрнизләргә кунып микән,

кыргый күктән таң сызыла миңа таба.

Иртәләрдә офыктагы очкыннардан

төсле утлар, җете утлар тынга каба.

Үз көенә бии-бии яңгыр ява,

ерганаклар буйлап чаба көн кызуы.

Юлын таба юлын җуйган мосафирлар −

кыйммәт бары көн узуы, юл узуы.

Кыйммәт бары, очкын чәчкән офыклардан

күзең алмый, сагынуың киләчәкне.

Вакытларны кичеп, сулар күчеп,

яңгыр булып кайтуыңны − күрәчәкне.

Һәм нибары бер көй − куралардан

умырылып кала җилләр белән.

Җирсү булып һаман кая дәшә соң ул?

Сулар тына, үз өненә киек иңә,

язлар сына, ярсу тына... Тыңла гына:

бер җаныңа мең куралар көй тутыра.

Үз җаена уза еллар, туза уйлар,

үз көенә җилләр тына. Җилләр тына...

"КУ" 07, 2020

Фото: pixabay