Илкәем

Илкәем, безнеңчә яшәргә мәҗбүрсең,

Кыйммәтләр башкарак, асылың үзгәргән.

Сүзләрең телеңдә әлегә кипмәгән,

Сагышың агыла безнең дә күзләрдән.

Илкәем, кайчакта еларга мәҗбүрсең,

Бернишләр хәлең юк, без шулай уйлагач.

Син – кемдер су сибәр диепләр ышанып,

Чүлдә дә яшәргә тырышкан төз агач.

Ятларга – ятсыңдыр, читләргә – читсеңдер,

Алар һич яратып төбәлмәс күзеңә.

Ышанмас сүзеңә. Әмма без сайлаган

Дәһшәтле язмышың килешкән үзеңә...

Без ничек күтәрсәк – син шушы күкләрдә,

Һәм ничек төшерсәк – син шушы төпкелдә.

Күр, тарих эзлибез, кара җир актарып,

Казыну нигәдер ут-кузлы ул көлдә?!

Һаман ут салырга ашкына йөрәкләр.

Һаман да бар гөнаһ өчен дә түлисең.

Беркем дә бирмәгән соравым урынсыз:

«Илкәем, син ничек яшәргә телисең?..»

"КУ" 05, 2024

Фото: unsplash