Алтын Урда

Биредә бабалар күн саткан, ат җиккән

Һәм көмеш ыргыткан барасы юлына…

Манара төбенә сыенып ничек тә,

Мин сүрән кояшның нурында җылынам.

Рүзәл Мөхәммәтша

Җирнең нәкъ уртасы – безнең ил,

Безнең ил тирәли әйләнә җир шары.

Ишелә таулары, урала юллары,

Айкала-чайкала сулары.

Җирнең нәкъ уртасы – безнең сүз.

Безнең сүз тирәли кымырҗый гайбәтләр,

Безнең сүз шундый да асылга,

Безнең сүз алтынга, әлбәттә!..

Без алтын уртада –

Без Алтын Урдада.

Без монда яшәдек, йорт кордык.

Без монда күп булдык – бер булдык,

Без монда ир булдык, ил булдык…

«Яса» бер – тәртип бер, канун бер.

Югыйсә бар юлсыз баруың.  

Урласаң – бел, кулсыз калуың,

Сатылсаң – бел, башсыз калуың.

Без – Олы Олысның утлары,

Без монда – зур учак, гаярь ут.

Талама, алдама, сатылма –

 Хурлыкка Урдада урын юк.

Һәркемгә – бер хокук, бертигез:

Тот динең, бел денең, бел телең.
Ит сәүдә, куй үстер, ит аша.

Ясакка – һәркемнән бер телем.
(Тарихтан белешеп карасаң,

Елга – бер икмәклек, фаразан.)
Без – Алтын Урдалы, без – татар.

Без синең ызбаңны сакларбыз,

Без синнән зур кенәз ясарбыз,

Без синең илеңне якларбыз...
Урдада һәркемгә бер «Яса»,

Мәңгелек кануннар үзгәрми.

Чыңгыз да, Бату да үзгәртми,  

«Яса» – ул Мәңгелек сүзләре. 
Зур чирү, бер гаскәр – безнең ил,

Ут яксак, мал тапсак, яу чапсак.

Унлаган, йөзләгән, меңләгән

Укчы без, утчы без туплансак.  
Җирнең нәкъ уртасы – безнең ил,

Без Алтын Урдада, уртада.

Йөздән бер, меңнән бер булсаң да,

Нәкъ синең тирәли әйләнә дөньясы,

Бутама!..

"КУ" 07,2021

Фото: pixabay