***

Сулышына төннең үреп язган

Шигырьләрем сиңа аталган.

Тик бүгеннән инде беркайчан да

Илһамым дип сине атамам.

Шигырьләрем нидер дәшмәк булды,

Алар шулай сине юксынган.

Күк ачылды, аннан хакыйкать тә:

Илһамым дип сине атамам.

Син - гади бер лампа, күңел генә,

никтер, Кояшым дип сиңа табынган.

Башка сүзләр уйлап чыгарырмын!

Илһамым дип сине атамам.

Син киткәннән, сагыш - бәхет тулы

Күпме юллар язып сызылган,

Дәшмәвеңнән бары, юклыгыңнан.

Илһамым дип сине атамам!

Күзне - күзгә бәреп, ничә тапкыр

Үттек икән тормыш юлыннан?

Сорауларга күмдең, шуңа ары

Илһамым дип сине атамам.

Юклыгыңнан синең шашып бары

Юл - яшьләрем минем агылган.

Илһам түгел, каргыш булырсың син,

Күк - патшадан миңа язылган!

...Илһамым дип сиңа әйталмам.

Закирова Гүзәл Рифат кызы

фото: pixabay