Бар дөньяның ямен, гамен җыеп

Хәзрәте Пушкин вә Лермонтов, Тукай – өч йолдыз ул.

Г. Тукай.

Яна шагыйрь, ут бөрки тәннән.

Шагыйрь өчен шушы дөнья — оҗмах,

Шушы дөнья — утлы җәһәннәм.

Шаулаган да җиргә иңгән, дибез,

Ә кабердә ята тән генә,

Утлы җан ул дөрләп күккә аша,

Йолдыз була — яна мәңгегә.

Ә күкләрдә инде күпме йолдыз!

Кайсы газиз, безгә кадерле?

Дәшми әйләнәләр, үзәктә күк

Казык Йолдыз — Тукай бәгыре.

Бик биеккә менеп янсалар да,

Төшенәләр җирнең гаменә.

Йолдыз атылганда килдек җиргә,

Җаннар шул ук, бүтән — тән генә.

Баштан ашсын ләззәт, утлы газап,

Янсын бәгырь, кол калсын тәннән.

Безнең өчен шушы дөнья — оҗмах,

Шушы дөнья — утлы җәһәннәм!

“Казан утлары” журналы. 1981 ел. 4 сан.