Бакый Урманче шигырьләре (ахыры)
***
Әҗәл җитәр,
Газраил кичекмәс ул.
Ялыну, ялваруга
Бирешмәс ул.
Эше шул.
1976
***
Өн
Давылдан килде бер өн,
Котырына диңгез көн-төн,
Бер көн...
Шашынып, хәлсезләнеп тынар,
Җилкәннәрен киереп,
Ярып дулкыннарның сыртын,
Йөзәрсең иркен,
Бер көн.
1978
***
Сагыш
Йөрәгемнең ярасы бар уңалмаслык,
Ачынулар, көенечләр түзәлмаслык.
Аңымның үзәрендә авыр хәсрәт,
Гүя җанны басып яткан зур албасты.
1979
***
Вакыт тиз үтә,
Гомер җебен сүтә.
Гүя мине сагынып,
Каберем көтә.
1980, февраль
***
Яшьлектә гомер зур океан иде,
Инде калды кечкенә бер сазлык булып.
1980
***
Юк,
Матур ярны сөюдән ваз кичәлмим,
Сызландырыр гыйшыктан ваз кичәлмим.
Җирдә йөрим, җирдән алам көч, җирчә сөям.
Ходай биргән мәхәббәт тоткыныннан,
Корыган дәрвиш буласым килми минем.
Гашыйк булу тойгасыннан ваз кичәлмим.
1980
***
Аякларда сызлау яман,
Йөрәгемдә кайнар наз, ялкын һаман.
Дәрт калган,
Дәрман калмаган,
Үткән заман,
Үткән ул заман.
1981
***
Юлың...
Юлың кан силләре[1],
Туфрагын ачы күз яшьләр чылаткан.
Күпме газап, җан кыюлар,
Күпме ятимнәр малын талап җыюлар.
Юлың канлы юл,
Тарихың хәсрәт,
Бәгырьләр әрнетелгән еллар.
1982
***
Бер гончәнең хушбуеннан исерек бүген,
Гомеремне яшьлеккә таба сөрдем бүген.
Аһ, бу җүнсез күңел, җүнсез күңел,
Юлдан сапды бүген, сапды бүген.
1982
***
Ул – син
Гыйшкымны юнәлдердем бөек Тәңредәргяһенә[2],
Тойгыларның яхшысы да, яманы да
Гел аннардан.
Зөһрәнең нурлары очкын булып,
Төбәлделәр синең күкрәк үзәренә.
Гашыйк булдым халкымның бер гүзәленә,
Ул – син.
1986
***
Гамәлеңнең әҗрен көтәсең бик тиз,
Кыямәттә генә булуы мөмкин аның.
Начарлык эшләсәң генә бит ул,
Дөньяга фаш була даның.
1986
***
И, адәм...
Әүвәл мал җыясың.
Комсызланып,
Аннары кол буласың шул малга.
Картаясың,
Малыңа сакчы булып,
Барсын да калдырып,
Үзең үлеп.
1987, декабрь.
***
Бетте дәрман,
Дәрт тә бетәр сыман.
Алга, аңда корылган булса план,
Бар да бушлык, бар да гөман[3].
1989
***
Алдагы юл булса кыска гына,
Узганы бормалы, тармаклы.
Хатирәләр белән маякланган,
Барысы да гөлләнгән моң вә зардан
1990, март
***
Акылымның чуалган чагы,
Тагы нинди уйлар килә икән, тагы.
Төннәр үтә йокысыз,
Көнне көтәм, кояш нурларын.
Тормышның нурлавы.
Гомер узды төрле өмид белән,
Өмидләр өзелгән чагы.
1990, июнь
***
Гомеремнең салмак агымлы, унча рәхмәте белән[4],
Аерылган дәверенә килеп җиткән идек инде.
Айгөл белән гомеремне яңа мәгънәви кыйммәтләр белән,
Талгын хәлендә дәвам итә әле.
Айгөл дә яңарак бер сыйфатта булып,
Мәгънәдар[5] сурәттә күренә.
Минем гомеремнең хуҗасы ул инде.
06.08.1990.