Тынычлыкка сусау

 

 

«Бу дөньяда тынычлык бар!» диеп,

Кемнәр әйтер, кемнәр дәлилләр?

Ялган тынычлыкның тырнагында

Иза чигә бүген күп илләр.

 

Җәфалана, чәбәләнәалар,

Бер алдангач, юктыр котылу.

Бу – көчсезнең,

көчле басымында,

Юк булуга бару, йотылу!

 

Уйлауларым, юрауларым белән

Юкка чыга инде тагы ла...

Бер тарафта ун ел сугыш бара,

Бертарафта яңа кабына.

 

Җир җитмиме безгә, ил җитмиме?.. –

Нәрсә җитә дөнья ямьлегә?!

Бер уч гомер эчләрендә кеше,

Байлык диеп, тауга бәрелә.

 

Кыяларга оча, упкыннарга,

Су төбенә китеп югала.

«Кабат сугыш була!» – кешелекнең

Киләчәге шулай юрала.

 

«Бу дөньяда тынычлык бар!» диеп,

Кем соң әйтер, ә кем дәлилләр?

«Тынычлык»ның канлы тырнагында

Җәфалана бүген күп илләр!..

 

Кешелеккәтыныч яшәү – хәрәм;

Дәлилме бу, әллә фаразмы?..

Тыныч башланыр, дип көтеп алам

Чираттагы елны һәм язны!..