ШИГЫРЬ АША ТЕЛНЕ ӨЙРӘТТЕМ

Минем туу
Йолдызларның аңы киткән чакта,
Йолдызларның төсе уңганда –
Туганмын мин –
Инеш, елга суы
Ярларына тәмам тулганда.
Күзләреңнән йолдыз тама, дисез,
Яшьне нәни йолдыз күрәсез –
Исәр йолдыз кебек яшисең, дип,
Нигә мине һаман сүгәсез?
Гаҗәпмени йолдыз нурларына
Минем шулай ия булуым?
Моңа сәбәп
Яңа йолдыз белән
Бер вакытта минем тууым.
Бик газаплы, диләр, йолдызларның
Яралуы галәм эчендә.
Мин дә йолдыз кебек җан алганмын…
Шуңадыр да йолдыз төсендә.
Йолдызларның һушы киткән чакта
Җиңелмени исән калуы?!
Шундый еллар бит бу,
Шундый еллар!!!
Сүнәм,
Кабат китәм кабынып.
Күкнең һичбер буп-буш торганы юк.
Сүнсәк,
Башка йолдыз табылыр.
Ул без булмас,
Син дә, мин дә түгел –
Килер буыннарның һичкеме.
Тик алар да йолдызларга карар,
Шуннан очып килгән шикелле.

Татарстан урамыннан барам
Татарстан урамыннан барам,
Казан үзәгенә илтә юл.
Тукай бакчасында бер тын алам,
Адымымны җиңел итәр ул.
Бер тын алам, тимер утыргычның
Тәнгә үтеп керә салкыны.
Һәйкәл тирәләре чәчәк кенә...
Таҗларында миңа ят җылы.
Таҗларында бии күбәләкләр
Миңа таныш түгел көйләргә.
Тукталган ла идем Тукаема
Үз телемдә шигырь сөйләргә.
Аңлый алса мине Шагыйрь аңлар,
Таш тәнендә бардыр күк җаны.
Утыргычка килеп утырдым да
Укыдым мин аңа Тукайны.
Аһәңнәрен сайлап, тынышларын,
Мәгънәләрен – аңлый алганча.
Һәм сөйләштек аннан Тукай белән
Ана телебездә таңгача.
Һәйкәл тирәләре чыклы чәчәк...
Янар чыклар – парга калганчы.
Татарстан урамында таптым
Бу төн татарчаны аңлаучы.
Иптәш таптым җанга, төндәш таптым.
Шигырь кебек типкән йөрәкне
Хәтта чәчәкләргә тыңлаттым мин,
Шигырь аша телне өйрәттем.
Татарстан урамыннан кайтам,
Минем өемәчә илтә юл.
Тукталышта тагын бер тын алам,
Адымымны уйлы итәр ул.

Төннең көнгә карышуы
Төннең көнгә карышуы шулдыр, дидең.
Карышкач тән, синең назга калып сабыр.
Көннең әле җиңми китеп барганы юк...
Тап бер юлын, син бит – талант, син бит – шагыйрь.
Төннең көнгә карышуы шулдыр, дидең,
Ишегемнән кертми сине торганымда.
Син син булып калалмассың, уза калсаң:
Таң ишеген ача да... төн юкка чыга.

Бусагадан узмый гына үптең дә син,
Төннең көнне үбүе күк булды, дидең.
Төн салкындыр, син салкындыр, инде китәм,
Ишегеңнең тыш ягында туңмыйм, дидең.
Төннең – көнгә карышуы, минем – сиңа.
Шулай... Шагыйрь күңле һәрчак чагыштыра.
Әйткән сүзе, кайчак миндәй тотнаклының,
Татлы булса, аякларын чалыштыра.

Әткәй иңе
Әткәң иңе кирәк таянырга.
Әнкәң сүзе кирәк – исәндә,
Йөзгән ярың бик тә ерак булса,
Йөзгәнеңдә хәлең киткәндә.
Алар янына күк йөзәсең син,
Кинәт шулар искә төшкәнгә.
Ярларыңны эзләп табасың син,
Яр бар икән, димәк, бар офык.
Яшәү диңгезләре ярлы булсын,
Ә офыклар торсын ымсытып.
Хыял диңгезе дә ярлы булсын,
Хәл алдырсын, сине утыртып.
Диңгез арты диңгез кичә ал син,
Офык артларында тап офык.
Хыялларның ярын билгели бел,
Әниеңнең сүзен син тотып.
Тормыш яры сиңа хәл алдырсын,
Әткәң иңе кебек утыртып.

Кызым, кайтам, диде

Кайтам, диде кызым, берәр вакыт,
Тик вакытын әйтмим әлегә,
Болай да бит, синең йөрәккәең
Мине көтеп яшәү хәлендә.
Болай да бит, мине уйлый калсаң,
Йокыларга китми ятасың,
Ишегалларына чыгам, дисең,
Тавышларың белән саташып.
Кайтам, дисең, кызым, кайтам, дисең,
Кайтуларың шундый озактыр.
Көнем синсез генә уза торыр,
Ишегендә сиңа йозактыр.
Вакытларын әйтми генә миңа,
Бирсәң дә син кайту хәбәрен,
Көтүләрем бик көчәеп китә,
Авыраеп китә хәлләрем.
Поездларның барам каршысына,
Телефонны йөртәм кесәмдә...
Мин булырга тиеш тик Казанда,
Кайчан гына кайтып килсәң дә.
Почта ящикларын карамыйм мин,
Электронка карыйм, таң туса.
Мин эшемә белми китәрмен дә,
Син көтәрсең кебек атуса.
Ишек төпләрендә көтәрсең күк,
Бакча эчләрендә көтәрсең,
Дәресемне минем бүлдермим, дип,
Телефоннан хәбәр итмәссең.
Кайтам, дисең, кызым, кайтам, дисең,
Вакытларын шуның әйт, зинһар.
Вокзалларда Мәскәү поездларын
Белмичә дә шуны көткән бар...

Суламаган көн
Бу беренче тапкыр әле. Там беренче!
Мондый хиснең булганы юк гомеремдә.
Ул гашыйклык түгелмени, якын итү?
Бармас төсле бу хисемә бер исем дә.
Синсез яши алмау хисе, аны ничек
Атарга соң, ничек итеп исемләргә?
Синсез – тынсыз! Моңа кадәр
Ир исеннән исерерлек идем мәллә?!
Яздым шигырь, яратам, дип – яратмыйча.
Уен иде яшәвем дә, язуым да.
Шул уеннан уймак ясап куйдым, ахры.
Инде хисем сыеп бетми уеныма.
Инде шигырь бик авырдан килә телгә,
Мөмкин түгел башаяктан күмелергә.
Уйламадым синең кебек җебекләрдән
Мөмкиндер дип шул арада җиңелергә.
Нинди хис бу? Аны ничек исемләргә.
Синсез яши алмау хисе, дисәм – озын.
Синсез – тынсыз! Суламыйча яшәдем мин
Үз гомремдә беренче кат һәм көнозын.

Яфрак-яфрак
Кар коела яфрак-яфрак булып:
Шул хәл кышны көзгә якынайта.
Көзнең агы булмас димә икән!
Сукмакларда кар-кар яфрак ята.
Куркытсаң да, миңа өмет бирми,
Рәхәт тә соң: барам янәшәңдә.
Кар-кар яфрак. Яфрак-яфрак сукмак...
Их, яшәргә иде, их яшәргә!
Ак яфраклы йөз-мең сукмакларны
Их, үтәргә иде иренмичә.
Их, сөяргә иде сибелмичә,
Кеше көнләвенә бирелмичә.
Көзнең агы булмас димә икән:
Гомер көзем минем нинди якты.
Көзне ап-ак иткән сукмакларга
Төшкән кары учтай яфрак чаклы.
Синең кулга әллә тотынганга,
Рәхәт тә соң: барам ипле генә.
Эзне эзгә әле кушмый гына,
Синең яннан ерак китми генә.

Редакциядән:
Бу айда каләмдәшебез үзенең юбилеен билгеләп үтә. Аңа исәнлек-саулык,
иҗат уңышлары телибез.