Журналыбыз турында

риф Ахунов: — “Казан уз лары " журналы релакзтиясетздә ун ел буе эшләдем. Әдәби хезмәткәр, проза бүлеге мөдире, җаваплы секретарь, баш редактор. Шулай булганыннан. “Казан утлары“нын минем тормышыма йогынтысын сүз белән әйтмәсән дә азшашыла юргандыр. “Казанутлары"иза Кави Нәҗми, \фзал Шамов. Тажн Гыйззәт, Нәкый ИсәнСыт, Гнза Ишморат, Мирсәй Әмир, Шәйхи Маннур, Хәсән Туфан, Габдрахчан Әпсәләмов, Фатих Хөсни, Әмирхан Еники, Сибгат Хәким кебек өлкән буын азучылар белән таныша алу бәхетенә ирештем. Шушы җурня.гта эшләгәндә Гомәр Ьәшировнын “Намус" романын аркылыга-буйза өйрәнеп, Га.зичҗазз Ибраһнмов иҗатына барып тоташтым. Журналның редакторы Гази Кашшаф мине колагымнан тартып диярлек әдәбиятка алып керде, көне-төне, арып хәлдән тайзанчы эшләтте, авыр кара эштән курыкмаска өйрәтте. Проза жанрыща ипләүне дә ул мина көчләп дияр.тек такты, юкса минем я тәнкыйтьче, я шагыйрь булып китәргә ниятем бик зур нде. Гази абый — минем әтием урыныттлагы кеше, олы остазым — безнен бу ынга, әдәбиятка сугыштан сон килгән яшытәргә якты күз белән карап, ярдәм кулын сузып торды, безне гел кайгыртып яшәде. Муса Җәлилне — шагыйрьне һәм героины яратырга, (шыларга, күп милләтле совет әдәбиятының горурлыгы, йөз ак.1ызы итен таныр/а нн башлап ул өйрәтте. Журналда эшләгәндә, татар әдәбиятының үсеш тендениияләрен, тузанлаш әдәбиятлар гашьнендә готкай зур урынын күрдем, бар. I ык жанр.зарны укып, күз-ттеп барырза гадәтләндем, шул гадәтем бүген дә сатстана. Ниһаять, “Совет әдәбияты" — “казан утлары" җурна.зын.за эзикзгән дәвердә татар әдәбиятына кем чынлап, кунелен биреп, намус белән хезмәт игә, кем әдәбиятны кмтп итен кенә карый, кем анардан үзенен шәхси чәнф.на п-кэренә азык кына эзли,— гнуларны аерырга, шу ларның икесенә нкс герне чөтккәбәгтә будырта өйрәндем... Гомумән дә минем язучтитар арасына китеп хктгүем, язучы булып китүем әдәби журналыбы( белән Смйле. “казан утлары"на зомерем буе рәхмәтлемен.

1982