ШИГЪРИЯТ
Ф и р ү з ә Җ а м а л е т д и н о в а Җәйге челлә Шырпысы.1 да дөрләп китәр иде, Утлар кабар иде кенемә. Сукмагыма үлән башын салды, Күчмәк булып жиһан киленә. Тамчы суга мохтаж каеннарның Яшел кое төште яфрагы. Табигатькә барыбыз да тигез Якыны кж. һәм дә ерагы. Дорләп кнтэр дөнья, дөрләп кнтэр. Кызганмаса кояш күкләрдә. Ул да жаннан ерагаеп куя. Чама белмн нурын түккәндә. ...Иркенәеп сулыш аллы жнһан. Ярсын ярсын яшен ут бәрде. Габнгатькә барыбыз да тигез! Кннкэн үлән башын күтәрде. Табигатькә барыбыз да тигез! Пышылдады каен тирәмдә. Янмаска да мөмкин, көймәскә дә, Тамырларың булса тирәндә... Тамчы төшкән саен чыжлады жнр. Җилләп-ЖИ.1ЛӘН яуды көн буе. Тамырларга тигән дым хакында Түгел иде бүген кем уе? Фмрү.ы ҖАМАЛЕТДИНОВА шшгыйр% Яшен күзләре г /ы җн. / “Тшычлы и/ ' исен и китаплар авторы Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы Чнлльиа шин Тәмугың да. дөнья, үзеңдәдер, Оҗмахың да синең үзендә. Тамчың булыйм, милләт агачым тик Яфрак койсын өчен көзеңдә. Тамчы булыйм, яфрак ярсын өчен, Куәтләнеп яшел язларда. Сусамасын дымга, ныгысын ул, Бөре саен бер җыр язганда. Эх, үзебез булып яшибезме? “Әйе”,—дисәк, бар да үзгәрер. Табигатькә һэммәбез дә тигез— Тамырлары аның бездәдер, Аның җаны чөнки бездәдер... Мин капларга ашкынамдыр, Хыялны җигә-җигә. Үләне дә. агачы да Бөгелә лә бер җилгә. Талларны да, әремне дә Бер үк җил сыгылдыра. Тормыш кул сузган була да. Шунда ук егылдыра. Мин дә тал-имәннәр өчен Гуя очар кош кына. Моңнарым да, оча-оча, Шул җилләргә кушыла. Шуңа да җил елап түгел, Җырлап исә шикелле. Шуңа моңлы кебек лә ул, Хәтта милли фикерле... Давылы дулап узса да, Кояшы көлеп торсын, Илдән аерым булмасын. Бер үк җил сыгылдырсын! Егылганда, сыгылганда ӘЙТӘ алсам: “Ил белән’’... - Мин илле, димәк, җирле мин. Димәк, нык басып киләм. Замана Тормыш шундый каршылыклы. Кем мактый, кем зарлана. Чал әбекәй карап тора: —Замана,—дип,—замана... Таягы—таянычыдыр Тотрыксыз дөньясының. Шул таякларга таянгач. Тоя яшәү асылын. —И замана, замана,—ди, Исләре китеп тора. Яныннан сыра күтәргән Яшьләр гел үтеп тора. Алар шат. Сүгенгәндә дә Тәмәке көйрәп тора. Колакларында “чыбык”лар— Заманча көйләп тора. Мин дә туктап, уйлап торам Кайларга барасымны. Заман белән без икебез Бер ана баласымы? Әллә заман ятиме мин. Әллә Казан ятиме? Ә буласы килә ләса Кайчак әни, әтиле... И замана. ди әбекәй. Бозлы юл таядыр күк. Беркөн килеп замана да Таякка таяныр күк... Хикмәт Берни дә мәнгелек түгел. Мәңгелек түгел берни. Ышанасы килми шуна, Җан әрни, әрни. әрни... Мәңгелек түгел гомер дә. Дөнья да фани гына. Айлар, еллар, гасыр үтә. Кон саный-саный гына. Мәңгелек түгел карашын. Бүген боз. кичә ялкын. Хәтта сөю янып бара. Бер ерак күк, бер якын. Йолдызлар җнр| ә коелды Күкләр учыңда чакта... Ә бүген соң?.. Бу дөньяның Хикмәте кара-акта: Фанилыкны гомер белән Ала алуда түлән. Җирдән күккә атылуда Нидер табарга теләп. Күктән жнр1ә сибелүдә Нур булып, иңлән-буйлан... Төшүләрдә, сүнүләрдә. Бәхет хакында уйлан... Көннәрдән беркөнне көз сыман Йөгереп килерсең син миңа. Күзеңдә моң булыр. соң булыр. Яфраклар сибелер тын гына. Снн берсен учыңа куярсың. Сулулар сулышын тоярсың. Шул булыр соңгару. һәм тану Җпнга да көз яфрак коясын
Нәҗибә Әминева
Алдый Дөнья... Ллданмасан. Килмәс кебек яшисен дә. Яши бирә - Алданырга Әзер тора Кешесе дә... "Мин бу кырлар, сулар, җилләрдәге Атомнарнын иске туганы...”' һәр җисемнен. димәк, бар дигән сүз Туфан исеме белән туганы... Донья өчен һәр афәте саен Мин дә. мин дә көенеп яшим. “Тузаныннан Туфанына кадәр— Туганым!” дип, сөенеп яшим. Туфан кебек, әйе. өзелеп сөям. Туганымдай күрәм дөньяны. Сөюем зур. бары Туфан кадәр Әйтә генә белмим мин аны. Телем әйтә алмый. Күңелемдә. Күңелемдә әмма бар шигырь. (Җанындагын. бәлки, барыбыз да Әйтеп бетерелми яшидер...) Тик. Шигърият, кушылырга риза. Риза хәтта тузаныңа мин... Аз булса да охшаш булсам. Донья. Туганыма Туфанына мин! Үткәнчә үтсен иде Яңа гомерләрем булса. Яшәр идем бүтәнчә. Үтмәс иде ул гомерем Минем Башка җирдә туып-үскәч. Сон мин булып чыгаммы?! Кайда туар идем икән? Беләм: монда, әлбәттә; әле үткәнчә. Сөюем дә шул ук булыр Ятлар өчен тумыйм ла!.. Ничек башкалар! а ба»ыйм. Мин булып мин булыйм да?! Мең гомерем булса, меңен да Башлар идем Әхмәттә1 . Уф. кайгы-шатлыкларым да Монда үсәрмен БУ җирнең Җилләренә чыдармын. Булмас инде бүтәнчә... Гомер йомгагым барыбер Сүтелер әле сүткәнчә... Их. булып яна гомерем. Үтсә әле үткәнчә!..