ШИГЫРЬЛӘР

Бала чакта елгыр гулпарларнын
Ялларына үстек уралып
Дәргле яшьлек җилләр булып исте.
Я глар кебек кит тек тара гып
Юллар дигән г у шараг rap безне Язмыш буйлап алын кнпеләр. Яллар киеге кулны, ә егы гсак Ә егылсак а г лар г ип г е гәр'
Юнар арды, еллар арды бездән.
Йогән салдык гулпар ат гарга

Дәрьяларга төшеп исән калдык. Дөрли-дөрли яндык утларда..
Хыялларның очы —офыкларда. Атлар янып калды, йөрәкләр... һаман бер төш: и үскәннәр, имеш. Әнкәй буе калган тирәкләр!..
Егәрлек тә инде чамалырак, Әткәйләр дә юк шул якларлык. . Дәртле яшьлегемнән килгән юлдан Кабат кайтыр идем — атлар юк...
Суык
Шулкадәр суык!..
Түзмичә Яфрак кычкырыр күк... Сөясе иде!
Бу көздә
Гомерем кыскарыр күк...
Диңгездә
О. Диңгез!
Олы Диңгез, син — Иң гүзәл дөнья икән! Ул горурлык, ул җегәрлек! Нык синең кыя-җилкәң!..
Әй. Диңгез.
Син очсыз-кырыйсыз. Гүя. туган як далам... Икегездә дә ак дулкын. Икегездә дә калам!
И. Диңгез..
Кичер, даламның
Моңы китми күңелдән...
Нишлим, нишлим.— йөрәгемә Кылган чыгы түгелгән...
Бармы?
Тамакларда төер булып калган Көйләре бар татар халкының. «Туган теле». «Карурман»ы яши. Гамен җыеп, күңел ялкынын Күпне күргән татар халкының.
Күңелләрдә газап булып калган Тукае бер татар халкының Тормышына бар кайгысын җыйган. Үпкәсенә барлык салкынын. Тукае бар татар халкының
Бу газапны иман итеп саклар Күңеле саумы татар халкының? «Туган т слоне. «Әллүки»не сузар Моңы бармы татар халкының? Күңеле саумы тагар халкының"’
Уйлану
Туу очраклылык!
Кем генә
Үлчәгән табигать елгасын”
Очраклы туып та. яшәвен.
Үлемең очраклы булмасын'
Урамнарда әле май биюе. Урманнар! а ипле ю i кергән Карашларда бөреләнә генә. Җанда инде сөю өлгергән1
Бүген синдә сер бар жанын Ярым ачылган капка Кер I мисең Ү т көннәреңне Төбенә куеп сакка
Кайчан гына әле lam идем мнн Кышка кердем карга әверелдем Жыр башладын голд .......................................... ...
Килдек еейгән яри әверелдем
Нидер үлә миндә, нидер >уа.
Кен иеп мнн \ iepe мм
ү „..и .аен -ни WP'?’" k 1"
a 6m жир w ,и’
«Җаның бармы синең, чыгар идең
Хет бер ярсып, чәчрәп!» димәгез. Авылымның соңгы аты дулый.— Ул минем җан — аңа тимәгез!..
Кара чаршау булып баскан хәтер. Барган юлны ябарга тора. Күңел исә аның җиленнән дә Чалкан төшеп аварга тора...
Дөм караңгы!..
Тик барыбер
Күңелемә ут алмыйм...
Мин берәүне бөтенләйгә Онытырга дим — онталмыйм. .
Синнән көтмим сөю догалары. Синнән көтмим назлау, юату. Бар гомерем минем — сине эзләү. Бар гомерем — сине югалту.
Диңгез ярында
Диңгез суы — кеше түккән күз яшеме? Уйга батып ята идем мин-нарасый. Дертләп киттем: яр буенда чуар ташлар — Бабамнарның төшеп калган күз карасы!..
Тукай кабрендә
Менә тагын сиңа килдем әле. Йомыш белән түгел, кунак булып. Бар хисләрем ташып чыкты, гүя Ярларыннан чыкты Болак тулып...
Гомерем
Бар гомерем янып ята
Тимерче учагында:
Алсу күмерләр —түшәгем.
Кыскычлар кочагында..
Яңагымда кызган чүкеч.
Күзгә керә ут теле: Миннән Тормыш станында Айбалта йә ук телә..
Йә хәнҗәр әвәли ул. йә Мылтык көпшәсе изә. Тагын учакка ата да Бөгелеп килгәнне көз ә!..
Миннән кылыч зүгел. беләм. Сабан яхшырак чыга һаман әнә корал сорый.
Сорый заман карчыгы'
Ул чүки. чүки, яньчелгән Чүкечен алыштыра Бар җиһанны шатландырып. Чыныккан тавыш гора
Бар гомерем ята шулай Тимерче учагында..
Әрнүле төш: мин бер сабан Кара җир кочагында