Мин синеке

Күкрәүләрем. тетрәүләрем белән мин синеке. туган җир-туфрагым. Сине сөйгәнгә дә — ясамадым ялгыш адым.Үзеңә гел турылыклы булып калдым. Ябыштым теш-тырнагым белән. Шаһит моңа һәрбер үлән. Мин — Туган җир кадерен беләм... Аңларсың Йөрәкне шул өшетә Ә син кәрлә булып каласың, син — яхшылык. ә ул начарлыктан чыгып эш итә. һәм йөртәсең тик яхшылыктан яралган Ихласлыктан туган күңел ярасын. ялгыш бер адымны күз алдында күпертә, биш итә. . Кара уйлыларга яхшылык эшли калсаң, һәм үзен пәһлевандай хис итә. Кави Латыйпны аңларсың Ялган чәчәкләр «Гөл сибәрләр юлларыма»— дигән идең уйларыңда. Нык ялгыштың улларыңда.. Син калага килгәч. «шатлык»тан төн йокламый. Үзара талаштылар. Ә инде авылыңа озатканда. кулларыңа ялган чәчәкләр тоттыргач. килештеләр, яраштылар. Өсләреннән тау төшкәндәй. бер-беренә караштылар Ә такси өчен синең янчыктан санаштылар Кави ЛАТЫЙП (1927) — шагыйрь, татар, рус. чуваш телләрендә басылган шигырь һәм проза китаплары авторы Татарстанның атказанган культура хезмәткәре. Казинда яши Күкрәүләрем. тетрәүләрем белән мин синеке. туган җир-туфрагым. Сине сөйгәнгә дә — ясамадым ялгыш адым. Җәза Гел эзләнү Кайчак кеше белмәс, кеше ишетмәс хәлгә калам: бер сөенеч өчен — икеләтә җәзам! Гел эзләнү. гел уйлану. һич кенә дә юк җанга тынычлык. Әллә шулмы ныклык. кырыслык?.. Айналайн Яши белә... Олҗас Сөлэймановка Елан икән ул, дөньяны агулар өчен туган икән ул. «Елан шәраб эчмәс, адәм — эчәр!» Ә үзен: «Мин кеше».— ди. Гомер буе агу чәчеп. Шулай диде чал чәчле бер мишәр., пичекләр итеп Елан күрсә. әтиемә берәү шәраб бирсә, әйтә иде әнием: «Айналайн!»— кочкан килеш мине. дүрт яшьлек малаен.— Саклар өчен мине елан чагудан. әтигә шәраб аяк чалудан. . кемлеген төшенми?.. Төшенә, әлбәттә, әмма бик оста яшеренә. Битлек киеп яши белә.. Берәү Казакъ якларында йөргән әниемә «Айналайн» сүзе бик тылсымлы булган. Олҗас туган... Берәү җирләнде — күмелде. Диңгездәй яшь түгелде. Күз тидердем Аннары сүгелде, нәләт укылды. Диңгез-яшь кипте. Үземә үзем күз тидердем, дусларымны көендердем... дошманнарны сөендердем.. Күңелгә нәфрәт дуены утырды. Кая барырга белми йөрдем: исереккә сәлам бирдем Ишек шакыды... Әҗәл килде. Әйтәләр... ишек шакыды. чакырды. Янына чыкмадым. Китеп баргач, иркен суладым. Пәрәвезгә эләккән күбәләк Әйтәләр: «Жиһан киң. түгәрәк. мөбарәк. .» Ә таң аткач, күршем үлгән, дип ишеттем. Тетрәп киттем, үземне гаепле хис иттем: «Нигә төнлә әҗәл янына чыкмадым, үзенең башына сукмадым?!»Кем белсен?.. Өзеп әйтте Тирә-як тып-тын булып калды. Газраил аны тартып алды Ул. бәлки, анда кирәктер? Ә бәлки, тормыш җиз иләктер? Кем белсен3 Тынлык кына сөйли дөресен. Ерактай, бик ерактан тавыш килгән иде. гүя хәбәр биргән иде. Өзеп әйтте агай «намаз»ын: «Ишеттем, балам. Җир-ананың мәңгелек авазын».