ХЫЯЛ

Вак агачлар арасыннан матур әкият өе сыман күренер. Аны менә шул мәктәпкә укытырга җибәрерләр, һәрбер йорты күз күрке булырлык авылның чирәмле урамнары, җиләк-жимеш бакчалары. борылыпборылып аккан суы һәм шаулы урманнары, беренче күрүдә үк аның күңеленә хуш килер, искиткеч гүзәл табигате сокландырыр, гашыйк итәр. Тик шулай да бу авылга килеп төшкән көннәрдә бик ямансу булыр аңа Үзе укыган псдучилищены. шаулы студент елларын сагыныр, иптәшләрен, дусларын юксыныр. Яңа җирдә башта ялгыз, ятим сизәр ул үзен Авыл кешеләре аңа чит күренерләр Күңеле моңланган чакларда ул урманга китеп барыр Озак итеп аның сукмаклары буйлап йөрер, шавын тыңлар. Монда һәрвакыт җанына җиңел һәм рәхәт булыр Көзге урман аны аңлыйдыр сыман тоелыр, үзенең авазлары, сагыш тулы матурлыгы һәм шифалы һавасы белән юатырга, ярдәм итәргә телидер күк тоелыр. Шундый көннәрнең берсендә, уйга батып, урман юлы белән барганда ул һич көтмәгәндә аны очратыр. Кызгылт яфраклар түшәлгән юлдан җиңел адымнар белән каршысына килүче кызны ерактан ук күреп алыр ул. Аларның аралары якынайганнан-якынаер, тик ул, һәрвакыт тагыча, каушап югалып калыр, кызга сүз әйтү түгел, туры карарга аа куркып үз юлын дәвам итәр. Кыз аңа үзе эндәшер: — Исәнмесез,— дияр ул,— Үзәнле Тау авылына еракмы икән әле? Ерак түгел Урманнан чыгу белән күрерсез ул авылны Рәхмәт. һәм кыз китеп барыр. Ул таныш түгел кызның матур йөзендә оялчан елмаю кабынуын күреп өлгерер, кызыксыну белән үзенә төбәлгән зур зәңгәр күзләрен хә аулы шәһәрләрдән ерак, олы юллардан читтә утырган кечерәк кенә бер авылда түбәсе калам белән ябылган кечкенә генә бер мәктәп булыр Аның бө тен бүлмәләре дә алтын-сары көзнең моңсу каен нары балкышыннан һәрвакыт якты торыр. Кышларын исә бу каеннар һәрбер иртә. көн өчен туй дагы кәләш сыман актан гына киенеп куярлар. Өсләренә төнлә йолдызларның көмеш тузаны яуган диярсең, җемелдәп торучы куе бәскә төренерләр дә ул каеннар, үз-үзләренә хәйран калып, тын гына утырырлар. Бөтен тирә бу аклыктан әкиятн серле булыр Яшел төскә буялган мәктәп бинасы да ап- терләп калыр Көтелмәгән бу очрашудан соң аның күңелен нигәдер са гыш һәм шул ук вакытта якты да, шатлыклы да дулкынлану биләп алыр Әлегәчә ят авыл, аның кырлары, юллары кинәт бик тә якын, үз булып күренә башлар. Моңсу урман да әллә нидән үзгәреп, яктырып киткәндәй булыр Ул туктап калыр һәм. күңелендәге хисләрнең асылын акларга теләгәндәй, китеп баручы кызга озак итеп карап торыр Кызда ♦ артына борылыр Аларның күз карашлары очрашыр Аннары ул көне буена зәңгәр күзле кызны уйлар Икенче көнне з мәктәпкә барганда да. укытучылар бүлмәсендә үзенең беренче дәресе х нә әзерләнеп утырганда да уенда шул кыз булыр Аның кем икәнен бе ♦ лү теләге егеткә тынгы бирмәс. Таныш түгел кызны яңадан күрәсе кн- = лср. сагыныр Шул вакытта ишек ачылып китәр һәм бүлмәгә китаплар - күтәреп зәңгәр күзле кыз үзе килеп керер Алар күпмедер мизгел бер * берсеннән күзләрен ала алмый торырлар Әмма шушы кыска гына миз- - гелдә дә икс йөрәк арасында салават күперенең беренче кыюсыз нур- >- лары сызылырга өлгерер. * Алар бер берсенә гашыйк булырлар Соңыннан, берничә ай узгач, л шушы очраклы очрашуны бүләк иткән өчен язмышына мен мәртәбәләр “ рәхмәт укыр ул. «Башка мәктәпкә җибәргән булсалар », дип әллә ни чә тапкырлар куркып уйлап куяр Соңыннан, берничә ай узгач — Төне нинди? Керәсе дә килми.- дип пышылдады кыз — Синең өчен генә килгән төн бу,—диде ул да. пышылдап кына — Безнең өчен генә — Җаным . Тып-тын. Шылт иткән аваз да юк Зәңгәр көртләргә күмелеп утыр ган җылы өйләрдә күптән инде утлар сүнгән. Ап ак томан эчендәге ул ейләр билгесезлеккә китеп баручы корабларны искә төшерәләр Мәк тән янындагы каеннар да ак хыялга төренгәннәр Ә томан куерганнан куера һәм тын гына агыла Бу гаҗәеп төн эчендә алар икәү генә булырлар Бер-берсенә сыен ган хәлдә, агылучы томанга карап торырлар, үзләренең дә ак томаннар белән бергә ииндидер серле илгә мәңгелек язга, яктыга китеп бару ларын тоярлар Хыял, хыял! Синдә генә яшәп булса икән Шаулы шәһәрләрдән ерак, олы юллардан читтә утырган кечерәк кенә бер авылда түбәсе калай белән ябылган кечкенә генә бер мәкт көтелмәгән очрашудан соң аның күңелен нигәдер сагыш һәм шул ук вакытта якты да, шатлыклы да дулкынлану биләп алды. «Кем бу? Кайда гына күргәнем бар соң минем бу кызны?» Егет, гаҗәпләнеп туктап калды һәм китеп баручы кызга озак итеп карап торды Юл чатына җитәрәк, кыз да артына борылды Аларнын күз карашлары очрашты Әмма егет үзе киткән мәктәпкә кайтып баручы хыялын танымады