Укучының күңел дәфтәренә

Әзербәйҗан мәкальләре һәм әйтемнәре

Караңгы җиргә таш ташламыйлар. Телдән чыккан һәр нәрсә башка китереп суга Куакның башын кискәч — барча кош очып китте. Сыңар кул белән генә тоен төенләп булмый. Сул кул эшен уң кул башкармый. Зур юлны көчле җиңә, агачны пычкы җиңә. Акча яраткан кеше үзен үле яратмый. Җылысы һич җылытмый, төтене —күз ачкысыз. Дары утка дус түгел. Җимешле агач җиргә иелә. Тимерне тутык кимерә, киемне коя кисә Түбәнгә утыра белми, э биектә урын юк. Талаш — ялган акча кебек: әйләнеп кире кайта. Бүтәннәре • эт өрә, аңа шакал ырылдый. *Лэкин» чәчсәң. •юꇇны урырсың. Акча — кулга кунган кер ул: юсаң — бернәрсә калмый. Бәйләп салган юлбарыска куяннар да ташлана. Биек таулар түбәсендә карның да тәме була. Агым су үз юлын табар Агач—яшь белән, кеше — баш белән. Балкар мәкальләре һәм әйтемнәре Алдаша торган кешенең муены кылдан нечкә. Яхшы итеп күпер салсаң — үзең кичәрсең, кешегә казыган базга үзең төшәрсең