Укучының күңел дәфтәренә

Осетин мәкальләре һәм әйтемнәре

Карсыз кышны терлек үрчеми. Кешен суксаң, үзең дә саклан. Кара төндә черек тә якты. Зур белемдә — зур акыл. Кыйнашны куркак башлый. Кышкы юлга иртз чыгалар Кунак килзсе өйнең ишеге очык була. Ярты тендз таң атмый. Җил биргәнне җил ала. Су агып үт», з ташлар кала. Хзмер — көчле кул кебек: сукса, аяктан ега. Бурычка күп алган бүре — тиресе белән түли Агач очыннан башлап кибз. Озынны кыскартып була, з кыска озынаймый. Чукрак кешегә дөнья телсез. Яңгырлы көн кояштан курка Яхшылыкны үлчзр өчен начар бизмән ярамый Үз маең белән үзеңне майлый. Биек агачның тамыры тирән. Ике дошман бер-берсенә бер мылтыктан ата алмый