ШИГЫРЬЛӘР

ТӘРӘЗӘ ТӨБЕНДӘ
— Гөл ул,—ди,—әбием,— һәр көнне су эчә.
— Мин дә,— дим,— эчәрмен, Гөл кебек үсәрмен.
КҮЧЕРДЕМ ДӘ КҮЧЕРДЕМ
Язганнарын күршемнең Сүзен сүзгә
күчердем.
Ачу иткән шикелле, Мина тезә «икене».
ЙОКЫ ЧҮЛМӘГЕ
Кызарып кояш та чыкты — белмәде, Карлыгачлар күтәрелде —
күрмәде. Чылтырап аккан чишмә көтте — килмәде, Бану — йокы
чүлмәге.
Иртән чыклы үләннәрдә йөрмәде, Шомартып чәчләрен тарап
үрмәде,
— Тәрәзә төбенә
Утырма,—ди әби,— Кем
шунда утыра. Ул үсми бер
дә,— ди.
Ә бит гел утыра, Ә бит гөл
гел үсә.
Ышанмасан, кил, күр бер,
Урынында һәр өтер.
Укытучы аралый;
Безгә тигез карамый.
Әйбәт карый күршемә, Куя ана
«биш» кенә.
Күргәнме күчергәнне,
Класстан күчермәде.
Күчермәс идем дә мин,
Күчермәс дип белмәдем.
Бнт-күзләрен юарга өлгермәде, Бану —
йокы чүлмәге.
Бантикларын да өтеләп тормады,
йомарланган килеш әнә күлмәге.
Вакытында мәктәбенә килмәде, Бану —
йокы чүлмәге.