ШИГЫРЬЛӘР

Сагындым
Купшы магнолиясе, чинарлары, Хәрмәләре таулар ягының. Мәңгелек җәй монда. Мин, шулай да, Туган ягым, сине сагындым.
Дулкыннарга, офыкларга карап Күз-керфегем күпме талдырдым; Ялгызсынам икән сездән башка. Бик сагындым, дуслар, сагындым...
Диңгезнең дә хәтта бар бер чиге. Тхк чиге юк хисләр агымының! Туфракларың сермә, суың ширбәт, Татарстан, сине сагындым.
1967
Диңгездә
Кемдер юк, нәрсәдер җитми, Җанымда борчу гына... Ник елый икән акчарлак Ялгызы, моңсу гына!
Еракта Кырым таулары. Тауларда күксел томан. Алар да моңсу,— кайгымны Уртаклашалар сыман.
Дельфиннар уйный, бу мине Юатып уйнавымы!
Апыгыз диңгез тебенә Сагышлы уйларымны!
Тар кебек миңа киң диңгез, Аз кебек миңа һава;
Камдв киң күңелгә сәйран. Кайда хисләргә дәва!
Нигә соң әле бу миңа Кинәт сарылды сагыш: Кирәк җырла, кирәк ела, Кирәк авыруга сабыш...
Әи диңгез, шаула, дулкынлан. Талпынып уйначы бер, Әйдә, синең дәһшәтеңнән Рухланыйм туйганчы бер!
Келеп бакса иде
Каре диңгездә ей кораб, Ай арттан килә.
Тик яктырмый МОУД карал Бйләкә-тирә:
Кап-караңгы диңгез есте. Ай — маяк кына.
Җанымда шул маяк тасла ©мст яктыра;
Яктыра кыюсыз гына. Нәкъ айга охшаш.
Чыгар дип, таулар артыннан Келеп шат кояш.
Эх, бер келеп бакса иде —
Җан кинәнәсе!..
Кояш тесле шат йоземдә
Ай күләгәсе—
1967
Нигә?
Мин елмаеп киләм ерактан ук — Шәүләң генә синең күренсен... Эчемдәге тышымда шул мине»*. Син дә нигә шулай түгелсең!-
Сине күрсәм бетә борчуларым. Син шул минем бордәнберемсеч. Син дип яшим, син дип озелеп торам. Син дә нигә шулай түгелсең!-
Әллә юри салкын кыланасың. Теләгәндәй: «Күңеле сүрелсен».
Ммн шаярмыйм алай хисләр бялен. Син дә нигә шулай түгелсең!-
Уйлыйсыңдыр: «Бу —кол инде миңа. Түгелә икән яше, түгелсен». Сойгәние кол итү. копны сою — Сеюме.чи! Хаклы түгелсең-
Теләгем бер: елмаюым аша Бетен җаным сиңа күренсен!
Мин беркатлы дәрвиш бәндә инде-
Ә син.
Син шул акдый түгелсен..
Өмет
Ни әйтерсең әгәр бор кен үлем килсә:
— Вакыт җитте китәргә, әйдә, кем,—дисә!
Ярый ла әйтә алсаң: — Чү, орынма!—дип,—
Юлыңда бул, миңа таба борылма! — дип.
Әйт-әйтмә, тик үлемнең күңеле йомшармас.
Явыз булса да, ул тугры — ришвәт алмас:
— Күп интектең, — дияр. — ял ит, күзеңне йом...
Алып калмас хәтта врач кылган им-том.
Шулай да мин бер хәйләсен табармын шәт
Калыр очен тагын гүзәл җирдә яшәп:
Калдырырмын, әйтсәм әйтим мин чынымны, Мирас итеп һич югында бер җырымны.
Шул җыр белән минем исемем дә онытылмас, Тәнгә булса булыр кабер, җанга булмас!
1967
Айга карап
Бинокльдәй карыйм Айга тәрәзәмкан— Тамып тешәр тесле Ай бал кәрәзеннән. Күк йеэенда булса да күп иптәшләре. Зеһрә кызның һаман түгелә күз яшьләре... Ай кызы ул, кызыкмый ул бер йолдызга. Менә дигән егет кирәк Зоһрә кызга! Ашсаң иде шул Зоһрәиең яннарына. Иярсәң иде Айның алтын тауларында— һәйкәл булып заманнардан замаинэргг. Юллар ачып яңа денья һәм таңнарга, Ташларына метеп басса иде кеше! Эх, курслсам иде мин шул боек эшме!
1966
Унике батыр турында баллада
•Татарлар батырларча үлделлр. елмаеп үлделар .г
Лахфредини истелегеннлп.
Тәш утрау шикелле бу терме. Таш койма әйләнә-тирәсе. Белделәр бу ташлар мәйданга Бүген до корбаннар килесен- Дарларга унике батырның Ашуын бу тошлар күрделәр. Таң калып тетрәде диварлар: Батырлар елмаеп үлделәр, — Татарлар елмаеп үлделәр.
Еракта, Идол-Иорт җирендә Унике батырның иле бар. Кайтмаслар тик илгә егетләр: Каршыда таш койма, шомлы дар. Җәйге гаң. Зәп-эәңгәр күк иезе—
Яшәргә иде!., ди күңелләр.
Тик шәфкать сорамый дошманнан Батырлар елмаеп үлделәр.-* Татарлар елмаеп үлделәр.
Йодрыктай йорәхиә никадәр Кайгылар, гәзапяьр сыялар... Сыймады батырлар йорәге — Чатнады таш-пулат коймалар. Хисләре богаудан арынып. Кнң-ирмеи иүкпоргә менделәр, һәм үлмәс җыр булып калдылар! — Мусалар елмаеп үлделәр.— Батырлар елмаеп үлделәр.
1968