ШИГЫРЬЛӘР

Синең җырың у
* рманнарга барып керәм, Чыгып китам кырларга — Бер ялгызым калып кына Синең җырны җырларга.
Ул синең мине тирбэткон Чактагы сүзең, әни. Кушылып минем йөрәккә Җырлыйсың үзең, ени.
Ул синең назың яктысы. Ул синең түзем җыры. Ул синең караш чаткысы, Ул синең күзең җыры.
Ул синең җылы сулышың. Ул синең яна белү.
Иң матур җыры тормышның — Минемчә, ана булу!
Найларда йөртмәде юллар. Найларга омтылмадым...
Күңелгә син салган җырлар Юк, әни, онытылмады.
Коеңне ятлыйм, кабатлыйм Синең сүз белән, әни.
Син —кояш. Синсез таң атмый!— Мин шуны беләм, әни.
J967
Адашу
Т
• еләмодем моны, һич кәтмәдем, Я йөрәкнең гаебе, я башның: Синең куе кара керфекләрең Арасына кереп адаштым.
Гаепләмим, юк, бу гаеп түгел, Мин үземне хәтта кичерәм. Кереп батты кинәт ике күңел Гыйшык дигән бер күл зченә.
Бар газабын күтәрт бу тормышның, һәм сагышын күтәрт, һәм йеген: Мин батырмын хәзер, мин тырышмый! — Бу бит бары синең гаебең.
Җылы алсам синең сулыштан да Салкынына кышның чыдармыи. Бу адашу миңа булышканда Туры юлга тизрәк чыгармын.
/957