Поэзия

Мәҗит Гафури

Л’ара син алга! Күрәмсең анда Кызыл байракны. Буялган канга. Качле эшчеләр Күтәргән аны. Буялган аңа Шәһитләр каны. Кызыл байрак (Кыскартып алынды) Харлек, тигезлек — Аның шигаре, һәммә байрактан Тора югары. Шунда хакыйкать. Шунда чын иман. Кузгал, эшчеләр! Таң калсын җиһан.

Ибраһим Иосфи Байларга Тута. буржуй, юкка авызыңны ерып калмәле, Бик ерак ул, чын саекле Колмагың, тиз кетмәпе. Котмә юкка ул килер дип, ул киләлмый мәңге дә. Тиз аны безнең кылыч җирдән озатыр мәңгегә. Без юк иттек: Корнилов, Дутов, Каледин... барчасын, Без тараттык ниндәен качле немецның патшасын. Без катәбез тик бераз форсат, моны без эшлибез, Колчагын һәм башкасын без чүпкә дә соң күрмибез. Без корырбыз киң фронтларга чуеннан стена, Газраилдан без барырбыз Коячагыңның астенэ. Без катәбез тик бераз форсат, моны без эшлибез. Бар җиһанны коткарырлык чын куәтле, качлебез. Ел йарербеэ, кайтмабыз ташлап фронтны үлмичә, Я Себергә дә кызыл ба>ракны илтеп элмичә. 1919.