Поэзия

Умырзаялар

Zd ккош кулендә Умырзаялар Таныш бер моңны Төшерде искә; — Шагыйрь күңеленнән Без җырга күчтек; Сулмабыз кебек Моннан соң һич тә, — Диделәр, гүя, Умырзаялар; Сорады, гүя, һәммәсе бергә: — Таныш җырчыбыз Кайда ул хәзер? Күпме көтсәк тә. Күренми нигә? Килеп чыгарга Вакыт тапмыймы, Сәфәрдә булса. Тиздәнме кайтыр? Умырзаялар. Юксынып аны. Сулкылдый күңел Ничәнче тапкыр. Умырзаялар, Кайтмас инде ул, Көтеп алмаслык Югалттык алы; Шушы туфрактан — Аккош куленнән Соңгы юлына Озаттык аны. Яшәп китте ул Сагынып сөйләрлек. Җырны, тормышны Сүрелми сөеп; Кешеләр өчен Башкарган эшем Улыма өлге. Булалсыя. — диеп. Яшәп китте ул Сагынып сөйләрлек, Гомергә шулай Сакланыр истә. Умырзаялар, Сез дә моннан соң Күкелдә безнең Сулмассыз һич

Син тормышны җырлап киләсең Бу тормыштан алып булганның Бвтснесен телим алырга. Һәм ашыгам бирә алганны Сонынача биреп калырга. Зыя Мансур. угыш сине кырыс сынады Пехотада, алгы сытыкта; Ннчә кичтең утын-суларын. Өлгергәнче мыек чыгып та. Скңа тигән корыч ярчыкның Ни икәнен үзең беләсең. Авыр Песен чорның тартышып. Сип тормышны җырлап киләсең. Син тормышны җырлап ккләссң. Күңелең гашыПк яңа үрләргә. Тебәп күзең, туар кеннәргә Җырларыңда янып керәсең. Булды синең акыр чакларың, Андый доллар эзсез калмый ул. Җаным һич тә тынгы тапмады: «Урыи-җнрдәк тора алмый ул...»

Шушы җырың тешса хәтергә. Телим сиңа шуны әйтергә; Узган әрнү кире кайтасын. Юк, ул жирны кабат кузгатма. Синдә булган сулыш запасы Җитәр әле. җитәр озакка. Җитәр әле, җитәр озакка. Суласаң да күпме кинәнеп. Җырларыңда тормыш сулышы Бара әле һаман киңәеп. Җаның белән һаман солдат сип, Уң флангта урының һаман да. Горур тотып, шагыйрь, чал башың, У» син, әйдә, яңа заманга. 1965 И шигърият, изге эшебез х * шигърият, изге эшебез. Әсир түгел сиңа кем жаны? Синдә — бетен тойгы-хисебез; Иң гүзәле итеп дөньяның, Гомерем буе сиңа гашыйк мин. Сиңа баглы бетен тормышым. Син — күңелемдә тынмас ашкыну. Син — ул минем сулар сулышым. Сүнә икән шушы ашкыну. Кешеләргә әгәр кирәгем Калмый икән, шартлап шуида ул. Тибүеннән тынсын йөрәгем... Күргәнем бар сугыш кырында; Һөҗүмдәге солдат егылса, Байрак булса аның кулында, Ә күзләре сон кат йомылса, Йөрәгедәй игеп, байракны Иптәшләре ала күтәреп. Һәм илтәләр аны арырак, Уттан-судан имян үткәреп. Без егылсак, эстафетаны Яшьләребез алып китәрләр; Алар аны бездән арырак — Киләчәккә дәвам итәрләр. 1965.