УДМУРТ МӘКАЛЬЛӘРЕ ҺӘМ ӘЙТЕМНӘРЕ

Илен оиыткан кеше гомерлеккә адаша.

Халык гомере - агым су, ә аккан су - матур ул.

Энҗе — тауда, акыл — халыкта.

Халык бердәм алынса, күлне күчерә ала.

Атаң улы гына булма, Ватан улы була бел.

Кешегә ышанмаганның үзенә ышанмыйлар.

Тирән диңгез тебеннән дә өскә чыга дереслек.

Дөреслекнең бер юлы бар, ә ялганның - мең төрле.

Бөтен нәрсә картая, тик дөреслек мәңге яшь.

Күпме генә өрсә дә, эт тавышы тау ишми.

Бензинны яшереп куйсаң да,исе борынга бәрә.

 Йөреп торсаң — мүкләнмисең.

Елганың да үзәне үзгәрә.

Тик бер тәрәзәдән карап бөтен урам күренми.

Юлны тормыш үзе күрсәтә.  

Үз күләгәсеннән ары беркем дә китә алмый.

Юл алга алып бара, ә тел илтеп җиткерә.

Телне кимсетсәң, йөрәк хурлана.

Туган телен оныткан-туган анасын белмәс.

 Йөрәктән чыккан җылы сүз өч кыш буе җылытыр.

Тел сөяксез, уй төпсез.

Сөйләшергә тел кирәк,  яратырга җан кирәк, эш белергә аң кирәк.