ТУГАН ИЛ

ТАҖИ ГЫЙЗЗӘТ

ТУГАН ИЛ
(җыр)
Туфракларың юмарт, мул азыкка,

Җир асларың тагы шундый ук;

 Тугайларың тулган байлыкка,

Урман, елгаларның саны юк.
Көрәшләрдә җиңеп чыккан,

Саф корычтай чыныккан —

Минем данлы ватаным!

Һәр көн торып иртә белән,

Каршылыйбыз иркәм белән —

Коммунизм ал таңын!
Синдә иркен, синдә киңлек,

Синдә рәхәт, туган ил!
Синдә шәфкать, зур мәрхәмәт,

Синдә бәхет, туган җир!
Иделләрең тирән, киң диңгездәй,

Диңгезләрнең чиге күренми;

Тауларыңның башы күккә тигән,

Төнбоеклар бизи күлеңне.
Каналларың тәмам булгач,

Зур суларың буып куйгач, —

Минем данлы ватаным!

Ком буранын кире кугач,

Сахраларың дымга туйгач, —

Гүзәлләнер ул тагын!

Анда инде бөтен җирең,

Бакча булыр, туган ил!

Анда инде табигатең,

Сокландырыр, туган.