ХӘЕРЛЕ ЮЛ, АПАЛАР!

* Эйтегсзче, дусларым! Питкэп ход бу? Питкэн эш? Күперләрен агызып Та ш ы и к иткән м е инеш ? Җөгәп каешын өзеп Кара айгырмы качкан? Әллә безнең авылга Аю кереп адашкан? Ут чыкканмы әллә дим Берсенең мунчасыннан, Җәен тотканнармы әллә Тегермән буасьигиан? Әйтс гезче, абы и лар! Ниткән хәл бу, Нәрсә бар? Пигә болан барсы да Шау-гөр килеп чабалар? Йөгереп барган җиреннән Берсе җ;'вап кайтара: — Бик беләсең килсә, дз. Югары күккә кара! Күрәм: Барлык халыкның . Күктә icn-ә күзләре; Әллә нәрсә күргәндәй Сөйләшәләр үзләре Нил дә карыйм һәм күрәм: Төм түгәрәк бер ионга. Ойтер идең болыт дип, Ошамый ул болытка. ийтер идең төтен дип. Берәү дә мич якмаган. Тулган ай дияр идең. Ай әле калыкмаган. Әйтер идең: - Күгәрчен? Ошамый ул аңарга. Бу пн гаҗәп! Ни хикмәт! Ничек моны аңларга? Безнең авылда гомер Булганы юк мондый эш. Кычкыралар барсы да: — Чонда төш тә, ‘Монда төш! Булганы юк мондый хәл Безнең авылда элек. Төшеп килә бер кеш»* Ефәк парашют элеп. Якынлашкан саен ул Безнең янга — түбән: ә. Үсә барды анардан /Кпргә төшкән кү.ьиә. Бода й уемI утыр га н Колхоз кырына җиткәч. Кемдер әйтте: - Сөенче! — Бу бсзп<‘* Зәйнәп иитәиГ. Берле әйтә: — - Булмас! — ди — Ипчек инде булма«-ып? - Юаш кына кыз иде. — Хәзер пило ул лачын! Искә төште мине?! дә: Сугыш башланган ел.чы. - Зәйнәп оча. икән, — дьп Шаулаттылар авылны. О.тлә ппдә бер апың Килеи тор in хатлары: — Исәннәрме. — дип, — безнел <Кәкре елга» картлары? ' faiapmn Мәгариф Халык Комиссариаты һәм Совет язучылары Союзы тарафыннан Салалар әдәбия- р«иа үткәрелгән к нкурстл оү.юкләнгәи әсәр. Киви Нәжми Бик сау гына яшиме. Күнне күргән әбиләр? Элеккечә колхозда Эшләр барамы чибәр? — Шулай итен сорашын Торды һаман бесне ул. ләкин үзе турында ■’зды тик бер сүзне ул: - Мин исәп!—дин, — Мин исән! Ничек моны юрарга? Карый идек аптырап Картадагы юлларга. Менә бусы — Дон юлы. Ченә бусы — Днепр. Шуннан очып үткәндәй, гоела иде ул никтер. Аннан инде чик буе... Дунай... Карпат... һәм менә Безнең әтиләр барып Керде дошман өпевә. Сагындырып, көттереп Килде тагын бер хаты: Берлин өстендә очам. Сугыш бара бик каты...» —... Сугыш бара... П тышта — Таң яктысы. Күк — аяз. Кычкыралар әтәчләр... Радио сөйли! Приказ!: — гЩиңү белән котлыймын Сезне, ватандашларым!» — Дип әйтүгә, әниләр Өлгерттеләр ашларын. Туй көткәннән ким түгел Авылның һәр өендә. Чөнки җиңү байрагы Җилфердәде Берлиндә. Табын саеи сүз йөри Шул куанычка бәйлән: — Кайда икән б«шсң кыз? — Исәпме икән Зәйнәп? ... Мепә хәзер кыр тулы Картлар, яшьләр, нәниләр: — Хуш килдең дә хуш килдең! — Рәхим ит безгә! — диләр. Күз ачып күз йомганчы Парашютын җыйды ул. Җыйнак кына канчыкка, Белмим, пичек сыйды ул... Шуннан китте күрешү Бу башта, теге башта! Орден гыпа ялтырап Күрснен кала кояшта. Шатлыгыннан әнкәсе, Ни әйтергә белмичә: — Балакаем!... Пичек син Төштең, ди, биртелмичә? Зәйнәп апа елмая; — Күк юлы, ди, бик йомшак. Сокланып туймас идең Икәү бергәләп очсак. Уйнап кына әйткән сүз Барып чыкты дөрескә. Зәйнәп апа бер көнне Килде безнең дәрескә. Дәрес беткәч китте ул Тагып әлеге кырга. Без сорадык: — Кайда? — дип. Җавап бирде: — Укырга! Озатырга барышлый Күрдек аның дус кызын; \к самолет янында Басып торган рус кызын. Икәве дә тиң алар, Икәве дә сөйкемле, Апалы һәм сеңелле Бер туганнар шикелле. <'Э» дигәнче, самолет Күтәрелде югары. Бераз күренеп барды да, Анпап күздән югалды. ...Я әйтегез, дусларым! — Бәхет!—дими пи дисең? Кызын озата китте Самолетта әнисе. —• Хәерле юл, аналар! Очу бик күңелле эш. Үсә төшкәч безгә дә Канат чьи арга тиеш