Поэзия

Г. ЛОТФИ ТОРНАЛАР Торрыйк, торрыйк торналар Борчак чүпләп туйганнар; < Без очарга ^зер» дпп Еанат кагып куйганнар. Кыйгачлавы п тезе л е п Очып бара торналар: «Сау булыгы. дигәндәй Канат җилпиләр алар. Торрыик. торрыйк торналар. Кайсы якка очасыз? Без бпг сезгә тимибез. Пигә бездән качабыз?! Айһай. биек очасыз. Болытларга ашасыз Борчак алып китегез — А ч ык са гыз. а ша р < • ыз. Озак юлдан арсагыз. Аерылып калсагыз Бик яратып каршыларбыз Кире молда кайтсагыз? — Торрыйк. торрыйк! Очабыз, Без диңгезләр кичәбез, Бу якларлы калдырып без Ерак җиргә күчәбез. Килми безнең китәсе. Чөнки ионда бик ямьле. Туып үскән җирләрнең Борчагы да бик тәмле. Сагынырбыз кырларны. Елга ларн ы к үлләр ие; Хәтфә кебек ямь-яшсл Үлән үскән җирләрне. Үтте ләкин җылы җәй, Килеп җитте кез көне; Яңгыр ява кон саен Үзәккә үтә җиле. Тиздән мепә кар явар, Туңар күлләр, елгалар, Кар-бураплы кыш көне Кайда торсын торналар?! Без салкынга күнмәгән, Кар буранын күрмәгән; Киез итек, туп киеп, Кортләр ерып йөрмәгән. Кы п га ч ла п ып, тезе л ёп, Канат җилпеп, очабыз; Озак юлдан ялыксак, Ял итәргә төшәбез. Без китәбез еракка, Мәңге яшел көньякка; Карлар бетәр, бозлар китәр, Өйләнербез шул чакта. Хуш, псәп-сау булыгыз, Рәхәт, тыныч торыгыз; Туктап тора алмыйбыз: Ерак барыр юлыбыз. — Сау булыгыз, торналар, Исән йөреп кайтыгыз, Коньяктагы балаларга Бездән сәлам әйтегез