Поэзия

ЛЕНИНГРАД КЫЗЫНА Без хушлаштык, Ленинград кызы, Спиеп белән июнь кичендә, Көмеш сулы фоптап картлысында Александрия паркы эчеңдә. Шул кпчне мин соңгы кабат сиздем Кайнар хисләреңпеи җылысын, '"Татлы алмам — хуш Фатыймам,!» — дидем Кулга алып нәфрәт кылычын. Кара болыт булып яу килүен Без аңладык нарком реченнән, һәм шул таңда матурлыкямь качты Александрия паркы эченнән. Без хушлаштык... Көннәр уздылар. 8 көрәшләр һаман кыздылар, Кыздылар да, утлы камчы булып Йөрәкләргә эзләр сыздылар. Җиңел костюм, ефәк күлмәкләрне Алмаштырып әрсез шинельгә, Кыр сумкасы тагып, мылтык алып, Вәгъдә бирдек ту ran илемә: — Аждаһа күк корткыч немецларга Питер капкаларын чиртмәскә, Калтыранмаска үлем каршысында, Бер карыш та артка чикмәскә! Пртә-кпчеп постка баскан килеш Сип күзәтә идең һаваны. Сизгер саклый итең «Мессерлар»дап Ленин исмен алган каланы. Кызыл йолдыз таккан берсткаңпы Хөрмәт белой кия идең сип, Күк сакчысы — дустың зениткаңны Ярың төсле соя идең сип. Сер бирмәдең кара йөрәкләргә, Куркусызлык сеңде каныңа. Нева ярларының ташы кебек. Нык тордың син. иркәм Фатыйма! Керфегеңнән агылып төшкән нурлар. Ак йөзепнең алсу алмасы. Гөл бизәкле көмеш беләзегең, Колагыңның алтын алкасы Ппктер, бәгърем, сүнмәс учак төсле Гел яктырып янды хәтремдә. Ә сүг зләреп — дәрт чишмәсе булып Шаулап торды йөрәк түремдә. Чит илләрдә, сине сагынганда Күңлем туплый.идем хатыңа... Ераклашкан саен синең яннан Арта барды сөюем, Фатыйма! Үлемнәргә каршы барганда. Авылларпы сугышып алганда. Яраланып кырда кашык суга Мохтаҗ булып ялгыз кал ганда Аккош төсле, гүя. яннарымда Көчле канат кага идең сип, Яшь тәнемнең ачы ярасына Дару булып тама идең спи. Исемеңне кушын, әй. Фатыйма. Ярсын чыккан тальяң моңына Җырлый идем ямьле кичләрдә. Күрә цдем сипе тап алдыннан Иокы аралаш тлмьле төшләрдә... Без хушлаштык... Сулар актылар. Нәфис гөлләр чәчәк аттылар. Дулап үтте утлы өермәләр. Матур көннәр кире кайттылар. Мин яңадан сине очраттым Сентябрьнең бер тын кичендә Көмеш сулы фонтан каршысында Александрия паркы эчендә. Ленннггал Сентябрь, 1943.