БЕР ҺӘМ ЕГЕРМЕ БЕР

Ул—иптәше иде ай-йолдызның,

Сердәшчесе иде ал тайның,

(Йөрәгендә яши һәрбер кызның 

Таңда сызган җыры Солтанның),—

Сакчысы нәфис пакъ гөлләрнең,

Якын дусты иде чишмәлек,

Иң нечкәсе — нечкә күңелләрнең,

Хак иясе иш саф хисләрнең.

Ул кош була иле кошлар килсә,

Сайрауларын кошның сөйде ул.

Кошлар өчен, кешеләр, чишмә өчен

Атакага бара инде ул.

Ялкынланган үчнең чиге килде:

 «Үлем өчен үлем! Канга — кан!»

Кылычында тамга, — димәк инде

Егерме бер эттән кан аккан.

Егерме бер фашист дөмеккән!

Лирик егет ыргып киплектән,

Бергә туплый бөтен көчен ул,

Чишмә өчен, йолдыз өчен ул!