ШИГЫРЬЛӘР
|
КӨНБАГЫШ |
Л*өнбагыш утырткан чакта Буразна буйлап кына. Бригадир белән шаярдым Тик болан, уйнап кына. Көнбагыштай керфек кадап Карар димәгән идем. Яшь йөрәгем ялкынланып Янар дпмәгән идем. Бер көн иртән килде дә иркәм Басуга китте алып: — «Көнбагышлар нишли икән, Карыйкчы, — диде, — барып!» Көнбагышлар камыш кебек Зифа булганнар иде. Чәчкә атып, тулган айдай Нурга тулганнар иде. .Менә шул чак күл камышы
буе яфракланып, Шаулап — Яшәр өчен тагын Саргайды минем чаганым, Җиргә түкте яфракларын. Көзге җилләр кай ботагын Уйнарлар курай итеп, Кай ботагын шинлатырлар Мандолин кебек чиртеп. Яңгырлар муйныи матурлап Тамчыдан сырга тагар. Алкаланып туңган бозлар
Сарылып уралган кебек. Күкрәгенә кысты мине һәм алды суырып үбеп. Көнбагыш утырткан чакта Нигә шаярдым икән. Көнбагышлар чәчкә аткач, Нпгә соң бардым икән! Бүген белдем көнбагышның Нигә көнгә бакканын.
Бүген белдем яшь йөрәгем Нигә ярсып какканын! ' Көнбагыштай ал кояштан Күзен алалмый икән.
Бер үпкәчтен, Күңел аны һич тә онталмын икон!
Алмаздай өзелеп тамар. Кар бөртеген энҗе итеп Ботакларын чуклар ул. Кыш бабай тирбәткәч җырлап Кыш буенча йоклар ул.
Язгы кояш назлап үпкәч, Ул уяныр йокыдан, Көлемсерәп, язга карап Елмайган баласымап. Шылтыратып көмеш кыңгырау Кар суы җырлар сөеп.
Зәңгәр күк кагар барабан,
|
139 |
|
Тамчылар торыр биеп. Яз солуның кочагында Иркәлеккә чолганыр. » Мәхәббәт чәчкәсе кебек, Керфек кагып бөреләнер. |
|
Нак безнең гомердәй шаулап Шат яшәр өчен тагын, Язгы таңда колач җәеп Чаганым яфрак ярыр. 1919 |
Шигырьләр
Хәтере калган чибәр кызның Йөрәге сөйгәненә, «Күк чәчәгем, күгәрченем;
Күз нурым!» дигәненә:
— «Урамнан үткәндә бүген Ник мине син күрмәдең? Аһ, шул вакыт йөрәгемнең Әрнүләрен белмәдең!»
Матур егет чибәр кызның Хәтрен таба, иркәли:
— «Гафу ит мине акыллым. Барча гаеп миндә! — ди. Ул вакыт мин хыялымда Сине уйлап яна идем, Уем белән енне бергә — Култыклап бара идем!»