Кояш һәм син

Зур болыттан вак болытлар кача,

Карап торсаң, исең китәрлек.

Сиңа таба чапкан чагым да бар –

Кояш нуры ала күтәреп.

Ник качасың миннән, дигәнеңә,

Күрсәтәсем килә шул хәлне.

Кояш киңәшләрен тыңлавым бу...

Сабыр ит, дип әйтә бу җәйне.

Көннән төннәр кача, төннән – көннәр,

Уйлый калсаң, башың китәрлек.

Качам инде... Кояш тибешенә

Яшим дигән идем бу җәйне.

Аның дулкыннарын аңлаганча,

Тойганымча аның эссесен.

Әгәр елым кояш белән узса...

Ни уйлыйсың, ниләр эшлисең?

Кояш календаре диварымда,

Кояш сәгатьләре өстәлдә:

Кече теле дерелдәп үк китә,

Син исемә минем төшкәндә.

Сиңа таба чапкан чагым да бар,

Кояш нуры ала күтәреп.

Кояш үзе гашыйк булсын әле!

Уйлый калсаң, исең китәрлек.

"КУ" 1, 2020

Фото: pixabay