Юк

Күңел дәфтәремне ачкан идем,

Шыгырым тулы анда хаталар.

Алга таба барыр юлларымда,

Тирән чокыр булып яталар.

Өнсез калдым. Уңга – сулга атлыйм,

Урап үтәр юк бер чама да...

Чокыр саен кайгыларым тулган, –

Кычытканнар булып чагалар.

Алга юлны табалмамын инде,

Җир йөзендә күпме яшәп тә.

Ниләр эшлим. Юк шул, кычытканны

Алыштырыр кешем чәчәккә.

Рамил Рәүәл

Фото: pixabay